از امام حسن بن علي بن ابي طالب «ع» روايت شده است , كه فرمود : تني چند از يهود به نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله آمدند , پس دانشمندترين ايشان در باره مسائلي از آن حضرت سؤال كرد , و از جمله سؤالهايش اين بود كه گفت : خداي عزّ و جلّ به چه منظور 30 روز  روزه در ساعات روز را بر امّت تو واجب ساخته است و بر امتهاي ديگر بيش از اين فزض فرموده است ؟ رسول خدا «ص» فرمود : «« وقتي آدم عليه السلام از آن ميوه درخت خورد , سي روز اثر آن در شكم او باقي ماند , از اين جهت خدا سي روز گرسنگي و تشنگي را بر نسل او فرض فرمود , و آنچه در شب مي خورند تفضّلي از جانب خداي عزّ و جلّ در باره ايشان است . و كار بر آدم نيز بر همين گونه بوده است . »» و از اين رو خدا آن را بر امّت من واجب ساخته است . سپس اين آيه از سوره بقره را تلاوت فرمود : «« كُتِبَ عَليكمُ الصًّيامُ .... »»مرد يهودي گفت : راست گفتي يا محّمد , پس مزد كسي كه اين ايام را روزه بدارد چيست ؟ »» فرمود : «« هيچ مؤمني نيست كه ماه رمضان را به قصد قربت روزه بدارد , مگر آنكه خداي تبارك و تعالي 7 خصلت را بر او  واجب مي سازد , »» نخست ...

1-      آنكه حرام را در بدنش ذوب مي كند .

2-      آنكه اورا به رحمت خداي تبارك و تعالي نزديك مي سازد ,

3-      آنكه با اين عمل خطاي پدرش آدم را جبران مي كند ,

4-      آنكه فشارهاي بيهوش كننده , جان دادن را بر او آسان مي سازد ,

5-      آنكه او را از گرسنگي و تشنگي روز قيامت در امان مي دارد ,

6-      آنكه خدا برات « سند » آزادي از آتش جهنّم را به او عطا مي كند ,

7-      آنكه خداي عزّ و جلّ او را از غذاهاي پاكيزه بهشت اطعام مي نمايد .

در اين هنگام آن يهودي گفت : راست و صحيح گفتي , يا محمّد .

« من لايحضره الفقيه ,ج2, ص387 »

+ نوشته شده در  دوشنبه بیست و سوم مرداد ۱۳۹۱ساعت 10:25  توسط خودم  |