پس از استقرار جمهوري اسلامي، حضرت امام خميني رحمه الله مسووليت ديوان عالي كشور را كه بالاترين مقام قضايي كشور است، در اسفندماه 1358 ش به دست باكفايت آيت اللّه بهشتي سپرد تا براي اين تشكيلات حياتي كه نقش مهم و تعيين كننده اي در جامعه دارد، با درك و درايت والاي ايشان برنامه نو و دقيق فراهم گردد و عدل و قسط در جامعه رواج يابد. ايشان نيز در طول مدت اين مسووليتِ خطير و شريف، منشأ خير و خدمت بود و امور قضايي كشور را سر و سامان داد و انسجام بخشيد و براي اسلامي كردن و اجراي كردن احكام اسلام، فعاليت هاي گسترده اي در اين تشكل انجام داد و با به كارگيري قُضات عادل و عالم، نظام قضايي را دگرگون ساخت. آن همه تلاش بي وقفه او در اين قوه فراموش نشدني است و به راستي كه او مظهر عدالت علوي بود.

ماه اشك

تير، ماه اشك و زخم است. اشكي كه در سوگ 72 تن از ياران امام خميني رحمه الله همواره بر گونه هايمان جاري است و زخمي كه هرگز التيام پذير نيست. تير، ماه اندوه است؛ اندوه در فراق مرزبانان حماسه و ايثار؛ مرداني كه ستايش عصرها و نسل ها را برانگيختند. در هفتم تير 1360، ما زخم خورديم و داغ ديديم؛ فرياد زديم و سرخ گريستيم و از آن روز بر مدار اشك و آه چرخيديم. در چنين روزي، ديوسانان و دوزخي دلان بدكنشت، بهشتي ـ آن مرد تنهاي صحنه هاي آتش و خون ـ را به خون غرقه كردند؛ مردي كه سيره اش چون آبشاري پرشكوه و هيجان بخش، از لطافت هاي انساني سرشار، و سرشتش به گلبرگ هاي رنگارنگِ بخشش و گذشت، آراسته بود. مظلومي كه انديشه ژرف نگرش به سان رود پاك و زلال، از چشمه جوشان امامت لبريز بود. روحش شاد و فردوس برين جايگاهش باد