چسب زخم: از طرف من از مجتبی افشاری تشکر کن که توی شعر شیکش یاد من بوده. ف.حسامی، مرسی که هستی. وقتی خزعبلاتم رو بزور می‌فرستم تو لپ‌تاپت، حتی وقتی فقط می‌خونی، از این همه پوچی یه کم درمی‌یام! (هنوز چسبیده‌ام به یه زخم!)

ا.ب. گلشن: با من همراه شو. از برای چه از من گریزانی؟ من تو را دوست دارم. شاید روزی به این گفته ایمان آوری. هرگز تنهایت نمی‌گذارم. برای تو و خوشبختی‌ات در تلاش خواهم بود. در این آشفته بازار هیاهو با من بخوان و بمان که این زیباست.

برتینا: نوشته‌هایی که ما این‌جا می‌نویسیم شعر نیست، لطیفه هم نیست که هر از گاهی لبخند به روی لب بیاورید. اینها واقعیت زندگی ماست که از طریق نوشتن به دست مردم می‌رسانیم. لطفاً جدی بگیرید.

ترانه از کرمانشاه: به نهایت رسیده شمار گلایه‌هام/ به شماره افتاده نفس ترانه‌هام/ مانع رفتن تو هیچ کدومشون نشد/ نه گلایه و قسم، نه دیگه بهانه‌هام/ خش‌خش برگ نبود زیر پاهات نازنین/ نگا کن دل منه، زیر پات روی زمین/ [...] نمک زخم زبون روی زخمم می‌پاشید/ یک کلاغ چهل کلاغ، حرف باد تو گوش بید/ قصة جداییمون کمر بید رو شکست/ اشک برگ بود از چش بید مجنون می‌چکید[...].

فاطیما: من خیلی وقته که خانة بروبچ رو می‌خونم اما تازه بش پیوسته‌م. پس تحویلم بگیرید.

رضوان: چقدر دیر آمدی اما می‌دانم اگر تو هم مرا دوست داشتی، آن‌قدر که من تو را، زودتر می‌آمدی. حالا که آمده‌ای خوشحال نیستم. دلیلش برایم مبهم است. چرایش را جوابی نیافتم، اما انتظارت طعم دیگری داشت. می‌دانی؟ نفسهایت بوی تازه‌ای می‌دهند. شاید با یکی... نه، نه، حتماً عطرت را عوض کرده‌ای!

غزل شیدایی: کاش یک آن برای من بودی. کاش یک لحظه، لحظه‌ات را با وجود من تلخ می‌کردی. کاش چشمهایم از زلال چشمانت آب می‌خورد. کاش نفسهایم از شمیم نفسهای تو بوی قداست می‌گرفت[...].

یامین: تصمیم گرفته‌ام اگه خواستم باز هم با شما و بچه‌ها و صفحه‌مون در ارتباط باشم، واسه‌تون متن یا داستانک بفرستم. این‌جوری وادار می‌شم ذهنم رو تو اون زمینه فعال کنم؛ هم این‌که شما در این زمینه بیشتر نظرات مفید می‌دین (وقتی اسمم رو تو شعر یکی از بروبچ دیدم، فکر کردم حیفه خودم رو از این خانواده جدا کنم).

شیرین اسکندری: من عادت دارم شبانه قبل از خواب، چشمانم بارانی شود و دلم آتشین، اما هیچ‌گاه در هیچ‌جا هیچ‌کس نپرسید و من هم نگفتم. یک بار برای همیشه دلیلش را می‌گویم: عشق.