میلاد گل رسول و زهرا و علی است
زیرا که جهان خجسته زین نور جلی است
ما را دگر از روز جزا بیمی نیست
چون بر دل ما عشق حسین بن علی است



بوی گلهای بهشتی ز فضا می آید
عطر فردوس هم آغوش صبا می آید
نوگل مصطفوی ، زینت باغ علوی
مظهر پنج تن آل عبا می آید


ای پناه مستمندان یا حسین بن علی
ای دوای دردمندان یا حسین بن علی
کشتی راه نجات ما گنه کاران
رس به فریاد غریبان یا حسین بن علی



همین نه من شده‌ام ریزه‌خوار خوان حسین
كه هست عالم ایجاد، میهمان حسین
ز آفتاب قیامت نباشدش باكی
كسی كه رفت دمی زیر سایبان حسین



مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد
پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد
مژده ای دل که برای دل غمدیده ما
هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد
خیز ای دل تو بیارای کنون بزم طرب
که دگر موسم اندوه به پایان آمد



نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد
بین به این نور که این گونه درخشان آمد
وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین
موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد
روز فرخنده میلاد حسین بن علی
مژده‌ی خامُشی آتش نیران آمد



باعث کون و مکان منشاء ایجاد حسین
که وجودش به جهان مفخر انسان آمد
مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا
نور چشمان علی آن شه مردان آمد



حق كرده ظهور تا حسين آمده است
آيات جهاد با حسين آمده است
فطرس به اميد عفو بر درگه او
با ذكر حسين، با حسين آمده است



نور ابدى و ازلى مى ‏آيد
بر عالم ايجاد، ولى مى ‏آيد
مجموعه ى حسن و عشق و ايثار و كرم
يعنى كه حسين ابن على مى‏ آيد



نام تو را دواى درد است حسين
بى ياد تو بين كه چهره زرد است حسين
عشق تو مرا ز خويش بيگانه نمود
بى عشق تو بين كه سينه سرد است حسين



ميلاد حسين خون بهاى دين است
اين عيد، حيات شيعه را تضمين است
امروز فرشتگان به هم مى ‏گويند
احياگر آيين محمد اين است



از خاطر دهر كى رود ياد حسين
گلبانگ عدالت است فرياد حسين
بر خلق ستم ديده، مبارك بادا
مرگ ستم است، روز ميلاد حسين



در سوم شعبان كه همه لطف و صفاست
ميلاد پر افتخار شاه شهد است
در حيرتم از اين كه بُوَد وقت سرور
يا موسم سوز و گريه و شور و نواست



امشب كه فضا پر است از بوى حسين
عطر گل سرخ آيد از سوى حسين
اى فطرس پر سوخته احرام ببند
از بهر طواف كعبه ى روى حسين



امشب شب ميلاد حسين است حسين
اندر همه جا ياد حسين است حسين
خوانند همه نادعلى، ليك على
امشب بلبش ناد حسين است حسين



وقتى كه حسين يافت ميلاد امروز
يزدان در لطف تازه بگشاد امروز
در عالم قدس يك حسين داشت خدا
آن را به محمد و على داد امروز



بر آنچه كه شد هادى فطرس صلوات
خوانيم به دل شادى فطرس صلوات
ميلاد حسين عيد آزادى اوست
بر لحظه ى آزادى فطرس صلوات



اى آنكه ترا حُسن خداداد بُود
ميلاد تو جلوه گاه ايجاد بُود
ما را به نگاه لطف خود شادان كن
امروز كه قلب فاطمه،شاد بُود



امروز كه بلبلان ترنم كردند
با يكديگر از عشق تكلّم كردند
چون غنچه و گل على و زهرا از شوق
بر روى حسين خود، تبسم كردند



ميلاد حسين نوگل زهراشده امشب
گيتى ز رخش طور تجلا شده امشب
ده مژده ى جانبخش بعالم ز قدومش
زيرا كه در رحمت حق واشده امشب



ميلاد حسين شادى دلها شد
اميد دل پيامبران پيدا شد
اينك بسويش برو كه فردا دير است
كز آمدنش در شفاعت وا شد



ميلاد حسين و سوم شعبان است
خورشيد ولايت از افق تابان است
اى كشور جمهورى اسلام،حسين
داماد عزيز ملت ايران است



به هر طرف نگری جلوه ی جمال خداست
ادب کنید که میلاد سید الشهداست
گرفته ختم رسل روی دست آینه ای
که در صحیفه ی او صورت خدا پیداست
به مصحف رخ او با وضو نگاه کنید
که نقطه نقطه آن جای بوسه ی زهراست



خدا به ختم رسل کشتی نجاتی داد
که پیش وسعت او گم هزار ها دریاست
در انبیا و رسل در ائمه تنها اوست
که خاک تربتش از بهر درد خلق دواست
رسول گفت حسین از من است و من زحسین
نبی حسین و حسین اش همان رسول خداست



فاطمه آورده فرزندی که در قدر و جلال
هم محمد هم امیرالمؤمنین هم مجتباست
چشم ثاراللهیان روشن به میلاد حسین
کام حزب اللهیان شیرین که این عید خداست



صفا گرفته دلم از صفای ثارالله
نوای مرغ دلم در نوای ثارلله
زصبح روز ولادت نه صبح روز ازل
پریده مرغ دلم در هوای ثارالله



سوم شعبان، ولادت فرخنده مهتر جوانان بهشت و آموزگار شهادت، امام حسین (ع) مبارک و خجسته باد.



میلاد خط سرخ عشق، سومین پرچم دار قله امامت و دیانت، آقا اباعبدالله الحسین(ع) مبارک باد.



حسین جان! ای ابر شعله ورِ هستی، میلادت بارش رحمتی است بر کویر خشکیده دل های ما.
ولادت خجسته امام حسین(ع) مبارک باد



الا اي پاسدار انقلاب کشور عشق
نام نيکويت هميشه ثبت، اندر دفتر عشق
تو کردي اقتدا در عزت و ايثار به آن کس
که هستي اش فدا بنمود و گرديد مظهر عشق
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



ای پاسداران حریم عشق! مگر می توان بی نام و یاد شما درفرهنگ لغات این سرزمین، به مفهوم آزادی و رهایی رسید؟!
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



مبارک باد روز پاسدار؛ روز آنان که با پروانه حضورشان به دور شمع وطن،
غیرتی حسینی را از کربلا تا قلّه های دماوند به دوش می کشند.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



روز پاسدار، یادآور عزم غرورآفرین فهمیده های مکتب واندیشه حسین(ع) است.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



سلام بر شما ای عباس های حادثه که در جاده های سرخ ایثار و در مسیر ولایت، پاسدار ارزش های انقلابید.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



گرامی باد روز پاسدار بر آنان که از جنس شهیدان و هم پیمان با حسین(ع) و از نسل فصل سرخ استقامتند.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



گرامی باد روز پاسدار، این سروهای سرافراز وادی عشق، این آیه های پرشکوه رزم و ایثار.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



پاسدار، دستِ همیشه همراهِ انقلاب است که توانِ رزمی او، برگرفته از نیروهای درونی انسان است.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



روز پاسدار، این یادگاران سال های آتش و عشق و ایمان گرامی باد.



گرامی باد روز پاسدار، بر سربازان اسلام که با پرچمداری آرمان های اباعبدالله(ع) تفسیرگر راه حسینند.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد



روز میلاد امام حسین(ع)، مجالی است برای پاسداری نام پاسدار، این دلیرمردان روزگار و اسوه های ایثار.
سلام بر شما، مالک اشترها و ابوذرهای زمان که مصداق حرّیت اباعبدالله اید.
ولادت امام حسين(ع) و روز پاسدار مبارک باد

6 فرمان دين براي افزايش محبت در زندگي و دوري از طلاق هاي عاطفي
 

«آمار طلاق در کشور بالاست». اين جمله نگران کننده براي شما آشنا نيست؟ حتما بارها و بارها اين خبر را از زبان مسئولان شنيده ايد؛ اما آماري که به صورت رسمي يا غير رسمي اعلام مي شود مربوط است به مواردي که ثبت محضري شده اند. اگر آمار طلاق هاي عاطفي را هم به آن اضافه کنيم، بايد بيش از اينها نگران باشيم. آن طور که روانشناسان تأکيد دارند آسيب هاي فردي و اجتماعي ناشي از طلاق عاطفي به مراتب بيشتر از طلاق رسمي است و بايد جلوي اين فاجعه را در خانواده ها گرفت. کارشناسان براي حل اين معضل راهکارهاي بسياري ارائه مي دهند که اگر بخواهيم آنها را دسته بندي کنيم. به قوانين اسلامي مي رسيم؛ دستوراتي که در آخرين کتاب آسماني سيره ائمه معصومين (عليهم السلام) براي داشتن رابطه عاشقانه به زن و شوهر توصيه شده است.

1- در همه امور شريک باشيد
 

در جوامع سنتي، وظايف زن و مرد کاملا مشخص بود که در زندگي هاي مدرن، شرايط به گونه اي است که نمي توان مانند گذشته عمل کرد. به هر حال اين روزها فعاليت هاي اجتماعي خانم ها بيشتر شده و آنها دوش به دوش همسرانشان براي تامين مخارج زندگي تلاش مي کنند در حالي که از وظايف سنتي شان چيزي کم نشده و پس از مراجعه به خانه بايد کارهاي منزل و رسيدگي به فرزندان را انجام دهند.
کارشناسان معتقدند که توجه مردان به مشارکت در امور خانه مي تواند زمينه ساز عشق و محبت ميان همسران باشد. در زندگي حضرت فاطمه (س) و امام علي (ع) اين همکاري فراوان يافت مي شود؛ تا جايي که نقل مي کنند روزي پيامبر (ص) به خانه اميرالمومنين علي (ع) رفتند و ديدند که آن دو بزرگوار هر دو مشغول کارند. فرمودند کداميک از شما خسته تر است؟ اميرالمومنين (ع) پاسخ دادند فاطمه خسته تر است. پيامبر (ص) فرمودند، فاطمه جان برخيز، من کارهايت را انجام مي دهم.
همه کارهاي حضرت فاطمه (س) و امام علي(ع) با هم بود. يعني با هم کار مي کردند و با هم درد دل مي کردند و با هم مشورت مي کردند. وقتي حسنين (عليهم السلام) بيمار مي شوند با هم براي شفاي آنان روزه مي گرفتند. همه اينها نشان از صميميت اين خانواده است. درست است که آنها معصوم بودند و رفتارشان الهي بود. اما رفتار غير بشري نداشتند؛ از اين رو بايد الگوي ما باشند.
اين بزرگواران با رفتارشان به ما ياد دادند که مردان وقتي به خانه مي آيند خودشان را درگير کار خانه کنند و به استراحت نپردازند و خانم را تنها نگذارند. خانم ها هم بايد به آقايان کمک کنند. در واقع بايد نسبت به يکديگر بي تفاوت نباشند و از زير بار مسئوليت شانه خالي نکنند.
امام باقر (ع) مي فرمايند: «حضرت فاطمه (س) کارهاي منزل را با حضرت علي (ع) اين گونه تقسيم مي کرد؛ خمير کردن آرد، نان پختن. تميز کردن و جارو کردن خانه بر عهده ايشان بود و کارهاي بيرون منزل مانند جمع آوري هيزم تهيه مواد غذايي و... را علي (ع) انجام مي داد.»

2- از يکديگر دلجويي کنيد
 

اگر فلش بک بزنيم و به چند سال قبل بازگرديم، حتما به خاطر مي آوريم که در چند دهه پيش بسياري از زنان خانه داري را دغدغه بزرگ زندگي خود مي دانستند و هر روز مردان خود را بدرقه مي کردند و به استقبال آنها مي شتافتند. روايت است مردي به محضر پيامبر(ص) آمد و گفت يا رسول الله، همسري دارم که هر گاه وارد خانه مي شوم به استقبالم مي آيد و چون مي خواهم از منزل بيرون بروم، مرا بدرقه مي کند.
رسول الله (ص) فرمودند خداوند در روي زمين کارگزاراني دارد که زن تو يکي از آنهاست. و براي او نصف پاداش شهيد در نظر گرفته شده. از اين روايت متوجه مي شويم که دلجويي از همسر و توجه به مسائل مشکلات او، به ايجاد عشق و محبت مي انجامد. بعضي از زن ها شاکي اند که گرفتاري همسرانشان مانع توجه به شرايط روحي آنان مي شود و عده اي از مردان نيز معترضند که همسرانشان به گرفتاري هاي آنها توجه نمي کنند.

3- به يکديگر احترام بگذاريد
 

عشق و علاقه بين زن و مرد معمولا از مرحله خواستگاري ايجاد مي شود. البته خواستگاري هايي که به نتيجه برسند و خانم و آقا تصميم بگيرند کنار هم زندگي مشترکي را آغاز کنند.
روانشناسان معتقدند وقتي نيمه ديگر فرد پيدا شود، خود به خود عشق به وجود مي آيد و زن و مرد براي هم احترام قائل مي شوند و اين احترام يعني افزايش مهر و محبت بين زن و شوهر. راه دگير افزايش دوستي ها ابراز علاقه به صورت کلامي است. بهترين گواه، سخنان اميرالمومنين (ع) درباره حضرت زهراست. روايت است شخصي از حضرت علي (ع) درباره حضرت زهرا پرسيد. حضرت همسرشان را اين گونه توصيف کردند: « نعم المولي الي الطاعه الله او در مسير طاعت خدا ياوري نيکو برايم بود.»

4- زن دليل و مرد ذليل شويد!
 

خداوند متعال مهر و محبت همسران نسبت به يکديگر را در وجود آنان قرار داده. محبت بين زن و مرد با آغاز زندگي مشترک زوجين ايجاد مي شود و با ادامه زندگي، استحکام پيدا مي کند. همان طور که در آيات قرآن آمده، خداوند زنان و مردان را براي آرامش يکديگر آفريده. در آيه 21 سوره روم در اين خصوص آمده: « و من آياته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا اليها و جعل بينکم موده و رحمه ان في ذلک لايات لقوم يتفکرون / از نشانه هاي الهي آن است که براي شما جفتي از جنس خودتان آفريد که کنار او آرامش يافته و با هم انس گيريد و ميان شما رافت مهرباني برقرار شود. همانا در اين امور نيز براي مردم خردمند، ادله علم و حکمت حق آشکار است ». متأسفانه در جوامع کنوني، مهر و محبت ميان زوجين با تعابير نامتعارفي بيان مي شود. مثلا وقتي به زني مي گوييم به همسرت عشق بورز و محبت داشته باش، مي گويد «پررو» مي شود و معتقد است زناني که محبت شان را به شوهرانشان نشان مي دهند «مردذليل» هستند. البته عکس اين موضوع هم صادق است و وقتي به مردي گفته مي شود با همسرت مهربان باش و به حرف هايش توجه کن، اين کار را «زن ذليلي» مي داند. مگر چه عيبي دارد که همه ما زن ذليل و مرد ذليل باشيم. فرهنگ اسلامي و ايراني ما هم اين گونه رفتارها را تاييد مي کند؛ تا آنجا که پيامبر اکرم (ص) مي فرمايند: «قول الرجل للمراه اني احبک لايذهب من قلب ها ابدا/ گفتار مرد به همسرش که تو را دوست دارم هرگز از قلب او محو نمي شود.»

5- با زيباترين القاب همسرتان را صدا کنيد
 

بايد به گونه اي همسرتان را صدا کنيد که دلتان مي خواهد او نيز شما را صدا کند. اگر همسرتان را محترمانه صدا کنيد، به او اعتماد به نفس مي بخشيد. و اين اقدام، شخصيت او را تکامل مي دهد. بر اساس رواياتي که وجود دارد، دوستي و نزديکي مثال زدني اي بين حضرت فاطمه (س) و اميرالمومنين علي (ع) وجود داشته که تا قبل از آن بين کسي نبوده و بعد از آنها هم بين کسي وجود ندارد. اميرالمومنين (ع) از کلماتي مانند حبيبه من، صفيه من، زهرا جان و... خطاب به يادگار پيامبر (ص) استفاده مي کرد، در حالي که امروزه خيلي ها فکر مي کنند اگر از چنين کلماتي نسبت به همسرشان استفاده کنند، پرده هاي حيا پاره مي شود. دلايل غير موجه ديگري نيز هست که محبت بين زوجين را کم مي کند.

6- هديه بدهيد
 

يکي از سنت هاي خوب اسلامي، هديه دادن است. شکي نيست که هديه دادن به همسر، از سر صدق و صفاي دل براي نشان دادن محبت و دوستي از بارزترين مصاديق مهر و محبت است. هديه دادن تلخي ها را شيرين و دل ها را به هم نزديک مي کند و باعث مي شود محبت جاي کينه ها را بگيرد در خصوص هديه دادن به همسر نيز دستورات بسياري از ائمه معصومين (ع) روايت شده. پيامبر(ص) مي فرمايند: « مردمي که به سفر مي رود، هنگامي که نزد خانواده اش برمي گردد، بايد به اندازه استطاعت و توانايي اش هديه اي براي آنها بگيرد.» وقتي مرد براي همسرش سوغاتي مي آورد در واقع به او نشان مي دهد که در سفر هم به فکر او بوده. زن نيز از برخورد شايسته شوهرش احساس خوشحالي و سرور مي کند. و کانون گرم خانواده مملو از محبت، عشق، نشاط، شادابي و لذت معنوي مي شود. البته اين قضيه در مورد زن ها هم صدق مي کند و آنها هم بايد با هديه دادن به شوهرانشان نشان دهند که به آنها علاقه دارند. اين هديه مي تواند يک شاخه گل باشد.

روند شکل گيري جنين از زبان قرآن و تطبيق آن با مجازات سقط جنين
 

سال ها قبل از آن که «آنتوني فن ليوونهوک» دانشمند معروف هلندي و همکارش در سال 1677 ميلادي براي اولين بار اسپرم را زير ميکروسکوپ ببينند و به يافته هايي درباره چگونگي توليدمثل آدم ها برسند، خداوند در قرآن کريم در سه آيه از سوره مؤمنون همه مراحل تبديل نطفه به انسان کامل را به بهترين زبان ممکن شرح داده بود؛ اتفاقي که الان ديگر دانش پزشکي هم به آن دست يافته تا اعجاز علمي قرآن بيش از پيش ثابت شود. آيه هاي 12 تا 14 سوره مؤمنون را شايد بتوان يک کلاس آموزشي فشرده براي شناخت مراحل رشد جنين دانست. با استفاده از اين آيات و تلفيق آن با يافته هاي دانشمندان و متخصصان مي شود يک نماي کلي از رشد انسان را به صورت گذرا مرور کرد. در اين دو صفحه به بهانه پرونده سقط جنين رفته ايم سراغ زيست شناسي قرآني. تمامي مراحل رشد جنين از زماني که اسپرم است تا زماني که تبديل به يک جنين کامل مي شود. در اين دو صفحه مستندسازي قرآني شده؛ ضمن اينکه با تطبيق قانون مجازات اسلامي با مراحل رشد جنين، مجازات سقط جنين در هر مرحله هم شرح داده شده است.

مرحله اول:
از خاک (هفته دوم حاملگي)
مجازات سقط (2 درصد ديه کامل)
«وَ لَقَد خَلقنَا الاِنسانَ مِن سُلالَه من طين/ ما آفرينش هر انساني را با گرفتن چکيده اي از چکيده هاي خاک آغاز مي کنيم». (سوره مؤمنون، آيه 12)
اين اولين مرحله از توليد مثل است؛ يعني انتقال نطفه به رحم مادر.
«ثُمَّ جَعَلنَاهُ نُطفَهً فِي قَرارٍ مَکينٍ/ بعد آن را يک چکه مي کنيم و در جاي مناسبي قرار مي دهيم». (سوره مؤمنون، آيه 13)
 

مرحله دوم:
 

اين لخته خون! (هفته دوم تا چهارم حاملگي)
مجازات سقط (4 درصد ديه کامل)
«ثُمَّ خَلَقنَا النُّطفَهَ عَلَقَهً/ سپس از نطفه، لخته خوني آفريديم.»
تبديل نطفه به لخته خون آويخته شده. مرحله دوم بارداري تشکيل «علقه» است. علقه در لغت به معناي آويزان شده است. لخته خون که در رحم مادر قرار دارد، خود را به ديواره رحم آويزان مي کند تا از خون داخل رحم تغذيه کرده و رشد کند. جنين در اين مرحله، از نظر شکل شباهت به زالو داشته و مانند زالو رفتار مي کند و خون مي مکد و خونش را از جفت مادر خود تأمين مي کند.

مرحله سوم:
 

مثل گوشت جويده شده (هفته چهارم تا هشتم حاملگي)
مجازات سقط (6 درصد ديه کامل)
«فَخَلَقنَا العَلَقَه مُضغَه/ آنگاه لخته خون را پاره گوشتي ساختيم».
تبديل لخته خون آويخته شده به تکه گوشت جويده شده.
حالا نوبت آن است که «علقه» (چيزي که پيش از اين خود را به جدار رحم آويخته) اين شکلي شود. اين تصوير يک جنين سه هفته اي است. الان اندازه جنين حدود 2 ميليمتر شده؛ درست مثل تشبيه قرآن: يک تکه گوشت جويده شده لاي دندان.

مرحله چهارم:
 

و حالا استخوان (هفته هشتم تا دوازدهم حاملگي)
مجازات سقط (8 درصد ديه کامل)
«فَخَلقَنا المُضغَهَ عظَاما/ و پاره گوشت را به صورت استخوان هايي درآورديم.»
گوشت جويده شده کم کم چيزي شبيه استخوان را در خود مي بيند؛ استخوان هايي که درواقع ستون فقرات جنين است. اولين نشانه عيني وجود يک نوازد انسان در رحم مادر است که روي عکس هاي سونوگرافي به خوبي ديده مي شود و هميشه روي آن علامت مي گذارند و اندازه اش را مي گيرند. طول جنين در ابتداي هفته هشتم حدود 1/6 سانتيمتر ( تقريباً اندازه يک لوبيا قرمز) است. کم کم مرحله موسوم به دوره جنيني آغاز مي شود و در اين مرحله، بافت ها و اندام هاي بدن او به سرعت رشد کرده و کامل مي شوند. اکنون اندام هاي حياتي او شامل کبد، کليه، روده ها، مغز و ريه ها در محل خود قرار داشته و در حال آغاز کردن فعاليت خود هستند.

مرحله پنجم:
 

نفس بکش! (هفته دوازدهم تا شانزدهم حاملگي)
مجازات سقط (10 درصد ديه کامل)
«کَسَونَا العِظام لَحماً/ و استخوان ها را با گوشت پوشانديم.»
حالا ديگر مدتي مي شود که يک شيار گوشتي روي کمر درست شده و ستون فقرات کاملاً از گوشت پوشانده شده است. جنين کم کم سر و شکل مي گيرد و سرعت رشدش بيشتر مي شود. اندام ها کم کم شکل مي گيرند و کامل مي شوند. جنين مي تواند نفس بکشد و با اينکه چشمانش هنوز بسته است، نور را احساس کند. در ابتداي هفته دوازدهم حاملگي، جنين حدود 5 سانتيمتر شده؛ يعني تقريباً اندازه يک ليمو ترش رسيده که وزنش هم حدود 15 گرم است. در پايان اين هفته جنين با طولي به اندازه 11 سانتيمتر و وزني حدود 110 گرم به اندازه يک گلابي بزرگ شده است.

مرحله ششم:
 

آفرينشي ديگر (هفته شانزدهم تا پايان دوره حاملگي)
مجازات سقط (بسته به جنسيت جنين)
پسر: ديه کامل
دختر: نصف ديه کامل
جنسيت نامعلوم: 75 درصد ديه کامل
«ثُمَّ اَنشَانَاه خَلقاً آخرَ/ سپس آن را آفرينش تازه اي داديم.»
از اين به بعد با دميده شدن روح در بدن جنين مرحله تازه اي از نظر قرآن آغاز مي شود و يک آفرينش جديد شکل مي گيرد. جنين حالا ديگر در انتهاي هفته شانزدهم حدود 12/7 سانتيمتر قد و حدود 155 گرم وزن دارد؛ تقريباً به اندازه يک پياز بزرگ. او مي تواند مفصل هاي خود را تکان دهد و اسکلتش که تاکنون به صورت غضروف نرم بوده، آرام آرام به استخوان تبديل مي شود. حس شنوايي او کم کم رشد مي کند. و بند نافش که شاهراه حيات وي براي اتصال به جفت است، هر روز محکم تر و ضخيم تر مي شود و هرچه مي گذرد، قيافه اش کامل تر مي شود، تا هفته چهلم و پايان حاملگي که از رحم مادر خارج شده و به دنيا مي آيد.
منبع: نشريه همشهري آيه سال چهارم ارديبهشت

از عجيب ترين مسائلي که هنوز بشر از حل آن عاجز مانده است وقايعي است که به دنبال هم اخيراً در کشورهاي مختلف رخ مي دهد.
جريان قضايا اين است که يک چندي است از اين سو و آن سو افرادي پيدا مي شوند که با دلايل و شواهدي که امکان ترديد و شبهه براي کسي باقي نمي گذارد ادعا مي کنند که در يک قرن و يا چند سال پيش در فلان نقطه به نام فلان زنده بوده اند و بر اثر فلان واقعه به قتل رسيده و يا مرده اند.
اگر افرادي که در جهان زندگي مي کنند روزي ديگر در اين جهان بوده اند، در اين صورت چرا ما نمي توانيم خاطرات حيات قبلي خود را به ياد بياوريم...؟
اين پرسش و بسياري از پرسش هاي ديگر ما را در برابر معمايي از حيات قرار مي دهد.
به هر حال اينک ماجراي چند واقعه که اخيراً اتفاق افتاده براي شما بيان مي کنيم:
خانم (روت سيمونس) در روز 29 نوامبر 1958 در حالي که در يک خواب عميق هيپنوتيزم فرو رفته بود چنين جواب داد:
نامم (بريدي) است...
بعد از مرگ مادر بزرگم (بريگت) مرا (بريدي) ناميدند.
- آيا مي دانيد آن زمان چه سالي بود؟
- خوب به خاطر ندارم، هزار و هشتصد و خرده اي. هشتصد شصت و چهار... من درست هشت سال دارم.
- در کدام کشور و در چه شهري زندگي مي کرديد...؟
- در شهر (گورک) در کشور ايرلند.
اما او در حقيقت نه بانو بود و نه اهل ايرلند، بلکه وي دختري بود جوان که در آمريکا (براسکا) متولد شده و هم اکنون نيز در قيد حيات است.
اينک داستان (شانتي ديوي) دختر 11 ساله هند شرقي را بررسي مي کنيم.
(شانتي) جزئيات زندگي قبلي خود را به خاطر داشت، او به طور دقيق شرح خانه شوهر پيشين خود را در (مونترال) مي داد.
دو جعبه پولي را که پنهان ساخته بود به خوبي به خاطر مي آورد.
او اطمينان داشت که آن دو جعبه پول هنوز هم آنجاست.
از همه حوادث بالا عجيب تر جريان "ادگارکيس" بود که در سال 1877 در (موپکينزويل) آمريکا متولد شده بود.
او زماني که در يکي از هيپنوتيزم ها به ذکر خاطرات خود پرداخت معلوم شد که در زندگي پيشين وي مردي وجود داشته که سمت فرماندهي را در جنگ هاي استقلال آمريکا داشته است.
مشخصات اين افسر يادداشت شد، وقتي به دفاتر افسران آن زمان مراجعه کردند با کمال تعجب ديدند افسري با اين مشخصات در سال 1877 وجود داشته است.
اکنون از يک جوان عرب اهل سوريه ياد مي کنيم که نامش (جبل) است (جبل) پس از هيپنوتيزم اظهار داشت که من تاجر ثروتمندي در شهر دمشق هستم. (جبل) حتي اظهار داشت از تاجر ديگري که در دمشق است مبالغي طلبکار است. عجيب آن که چنين تاجري در دمشق وجود داشت و اين بدهکاري را به تاجر متوفي اعتراف کرده بود.
در هندوستان يک کودک هندي به نام (پرايو) در جواب به پرسش ها قيقا نام کامل سه خانواده را از پدر تا جد و نتيجه که در زندگي قبلي وي وجود داشته اند همه را داده بود.
هنگامي که به آن دهکده (که وي عقيده داشت قبلاً در آنجا سکونت داشته است) مراجعه شد اسامي خانواده ها دقيقاً به اثبات رسيد، حال آن که اين کودک هنوز بيش از ده سال نداشت.
چندي پيش يک بانوي گمنام انگليسي در خواب هيپنوتيزم خود ادعا مي کرد که او (ني ريا) و يک دختر برده انگليسي در يونان قديم بوده است.
داستاني که وي نقل مي کرد مربوط به سرگذشتي بود که هزاران سال پيش در زمان (تيتوس) امپراطور قديم يونان اتفاق افتاده بود و شنوندگان با کمال حيرت آن را مي شنيدند.
***
يکي از وقايع جالب موضوع يک نفر خارجي بود که براي نخستين بار به انگلستان آمده بود.
وي يک روز بر حسب تصادف با شيشه ويتريني روبه رو گرديد که با الماس روي آن حکاکي شده بود، آن مرد اصرار ورزيد که اين حکاکي از طرف وي صورت گرفته است و با اطمينان کامل جزئيات اين مورد را بيان مي کرد. وقتي که به جريان امر مراجعه شد دقيقاً توضيحات وي به اثبات رسيد.
جريان (الکساندريا) يکي از جالب ترين وقايع حيات دوباره است. (الکساندريا) دختر خردسالي بود که در 5 سالگي در سال 1910 در شهر (مامونتر) در گذشت.
پس از وي مادر داغديده ش خواب هاي عجيبي ديده بود که در آن دختر در گذشته مادر را دلداري مي داد و حتي سوگند ياد مي کرد که دوباره به صورت يک دختر تازه باز خواهد گشت.
چندي بعد مادر حامله شد و صاحب دو دختر دوقلو گرديد که يکي از آنها شباهت فراواني به (الکساندريا) داشت.
مادرش نام او را (الکساندرياي دوم) گذارد. الکساندرياي دوم در سن 10 سالگي براي مادرش از شهر (مونتريل) که ابداً در عمر کوتاه خود نديده بود توضيحاتي داده بود که همه به شگفتي دچار شده بودند، وي از مناظري تعريف مي کرد که يک تماشاچي فقط مي توانست به ياد داشته باشد.
باز هم در بررسي ها به اين گونه حوادث که افراد مختلف در خواب هيپنوتيزم از زندگي گذشته بحث مي کنند که برخي قرن ها از آن گذشته و برخي ديگر بيش از چند سال فاصله ندارد بسيار برخورد مي کنيم.
$ اين موضع چه بايد باشد؟
روانکاوان عقيده دارند که اين موضوع از خواندن و يا شنيدن حوادثي که انسان به خاطر سپرده سرچشمه مي گيرد، اما در خواب هيپنوتيزم دقت اين اطلاعات که گاهي تا سر حد اعجاز مي رسد اين صورت کلي را تخطئه مي کند.
در کشورهاي خاورزمين (تناسخ) جزء معتقدات مردم است، هنور مردم ژاپن عقيده دارند پس از مرگ دوباره به زمين باز مي گردند.
در عربستان، ترکيه، هندوستان (تناسخ) پيروان فرواني دارد.
در باختر زمين دانشمنداني مانند هايت من، گوته، ويکتور هوگو، توماس هوکسلي، سروالتر اسکات از افرادي هستند که از ازليت وجود حمايت مي کنند.
دانشمند بزرگ توماس هوکسلي عقيده دارد که: تنها متفکران بسيار عجولند که ازليت را رد مي کنند ممکن است ما از بسياري نکات آگاه نباشيم، اما آيا آن چيزها دروغ است.
سيمون فيوکام دانشمند آمريکايي امکان پرواز با هواپيما را محال مي دانست. پروفسور ايراسمسوس ويلسون در سال 1878 امکان روش شدن چراغ از مسافت دور (چراغ برق) را امري ممتنع مي شمرد، اما هم هواپيما صحت يافت و هم برق وجود پيدا کرد.
هيچ کس نمي تواند موضوع زندگي پيشين را نفي کند، همانطور که اثبات آن مشکل است ما هنوز نمي دانيم اين وقايع که همگي با شواهد و دلايل مقتضي همراه است چه مي تواند باشد چگونه ممکن است کسي از شهر و محله و افرادي نام ببرد که هيچ گاه آنجا را نديده و نمي شناخته است و اين شهرها و محله و افراد همگي درست باشد.
شايد در آينده بشر بتواند به اين پرسش ها پاسخ قانع کننده اي بدهد.
منبع: نشريه دانشمند، شماره 582.

Blu-ray در برابر DVD
 
در سال 1997 ميلادي تکنولوژي جديدي براي ذخيره اطلاعات وارد بازار شد و صدا وتصوير را با کيفيت بالايي وارد خانه ها کرد. اين تکنولوژي DVD ناميده شد و توانست انقلاب بزرگي در صنعت فيلم هاي سينمايي ايجاد کند. در سال 2006 تقريباً بعد از گذشت يک دهه محصول ديگري به نام ديسک Blu-ray براي ذخيره اطلاعات وارد بازار شد که ظرفيتي ده برابر DVDهاي معمولي دارد و مي توان مقدار زيادي تصوير، صدا و عکس با کيفيت بسيار بالا را روي آن ذخيره کرد. همه گير شدن و در دسترس قرار گرفتن اين تکنولوژي جديد مي تواند انقلاب ديگري در صنعت توليد و فروش فيلم هاي سينمايي به وجود بياورد.
DVDهاي معمولي مي توانند 4/7 گيگابايت اطلاعات ذخيره کنند که اين براي ذخيره دوساعت فيلم با کيفيت استاندارد کافي است. براي ذخيره کردن دو ساعت فيلم با کيفيت بالا به پنج برابر اين ظرفيت نياز دارند. يک ديسک بلو-ري تک لايه 27 گيگا بايت ظرفيت دارد و ظرفيت يک ديسک بلو -ري دولايه به 50 گيگابايت مي رسد. به اين ترتيب روي يک ديسک بلو-ري تک لايه مي توان بيش از دوساعت فيلم با کيفيت بالا ذخيره کرد و اين زمان براي ديسک دو لايه به چهار و نيم ساعت فيلم با کيفيت بالا مي رسد. تنها ويژگي مثبت ديسک هاي بلو-ري نسبت به دي وي دي هاي معمولي، قابليت ذخيره کردن بيشتر اطلاعات نيست. به کمک يک بلو-ري پلير مناسب يک کاربر مي تواند از امکانات بسيار زيادي بهره مند شود. بعضي از اين قابليت ها عبارتند از:

- ضبط تصاوير کيفيت بالاي کانال هاي تلويزيوني بدون از دست رفتن کيفيت
- دسترسي سريع به هر نقطه دلخواه از ديسک بلو-ري
- دانلود کردن زيرنويس مناسب براي فيلم
- درست کردن playlist
- ضبط کردن يک برنامه و تماشا کردن برنامه اي ديگر به طور همزمان روي يک ديسک

Blu-ray چيست؟
 
ديسک بلو-ري (Blu-ray Disc ياBD) که به طور مختصر بلو-ري نيز خوانده مي شود، نام فرمت تازه اي از ديسک هاي نوري است. براي طراحي و توليد اين نوع ديسک، نمايندگاني از بزرگ ترين شرکت هاي صنايع الکترونيک جهان شامل: Sony, TDK and Thomson Panasonic, Pioneer, Philips ,Samsung, Sharp, Apple, Dell, Hitachi, HP,JVG, LG, Mitsubishi دخيل بوده اند.
هدف اين کمپاني ها توليد ديسک جديدي بود که ظرفيتش از DVD بيشتر باشد و بتوان آن را جايگزين DVD کرد. اين ديسک که درست به اندازه سي دي ها و دي وي دي هاي معمولي است، مي تواند 25 گيگابايت اطلاعات را روي خودش ذخيره کند. ظرفيت BDهاي دولايه 50 گيگابايت است. اخيرا شرکت Pioneer يک نوع از اين ديسک ها را توليد کرده که بيشت لايه دارد و ظرفيت آن 500گيگابايت است اما در حال حاضر BDهاي تک لايه و دولايه، ديسک هاي معمولي و در دسترس به شمار مي روند.
واژه Blu-ray به Blue laser (ليزر آبي) اشاره دارد که براي خواندن اين ديسک ها از آن استفاده مي شود. اصطلاح blu به اين دليلي به عنوان نام تجاري اين ديسک انتخاب شده که blue يک لغت مصطلح در زبان انگليسي است و نمي تواند به عنوان يک علامت تجاري به کار برود. براي خواندن ديسک هاي معمولي از ليزر قرمز استفاده مي شد که طول موج بيشتري نسبت به ليزر آبي دارد. کم تر بودن طول موج ليزر آبي اين امکان را بوجود مي آورد که روي BDها تا شش برابر بيشتر از ديسک هاي DVD اطلاعات ذخيره کرد.

سال 1998 تلويزيون هاي خانگي HD کم کم وارد بازار فروش شدند. اما آن موقع هنوز روش ارزان و مقرون به صرفه اي براي ضبط تصاوير با کيفيت HD وجود نداشت. درواقع وسيله مناسبي با ظرفيت ذخيره سازي اطلاعات بالا که بشود فيلم هاي کامل با فرمت HD را روي آنها ذخيره کرد. وجود نداشت. تنها رسانه هاي موجود نوار VHS ديجيتال شرکت HDCAM ,JVC سوني بود که فرمت هايي مناسب براي استوديوهاي فيلمسازي بزرگ نبودند. با وجود اين در دنياي تکنولوژي زمزمه هايي وجود داشت که با استفاده از ليزري که طول موج کمتري دارد، مي توان اطلاعات بيشتري روي ديسک هاي نوري ذخيره کرد.
در سال 2003 سوني اولين دستگاه ضبط و پخش ديسک هاي بلو-ري (Sony BDZ-S77) را وارد بازار ژالپن کرد. اين بلو-ري رايتر قيمتي معادل 3800دلار آمريکا داشت و تنها در بازار ژاپن پخش شد اما تا آن سال هنوز هيچ فيلمي با فرمت بلو-ري وارد بازار فروش فيلم نشده بود.
سرانجام در سال 2004 ويژگي هاي فيزيکي ديسک هاي بلو-ري کامل و استاندارد سازي شد و در اوايل سال 2006 ويژگي هاي BD-ROM نيز تکميل شد و در ميانه هاي سال 2006 بود که اولين BD پليرها وارد بازار آمريکا شدند. در بيستم ژوئن همين سال هم اولين فيلم هاي با فرمت بلو-ري وارد بازار شدند؛ فيلم هايي از قبيل «عنصر پنجم»، «خانه خنجرهاي پرنده»، «مستر هيچ» و«ترميناتور».اولين فيلم هاي بلو- ري از فرمت MPEG2 براي فشرده کردن ويدئو استفاده مي کردند؛ در واقع همان فرمتي که براي ضبط فيلم روي DVD به کار مي رود. در سپتامبر 2006 اولين فيلم هاي بلو- ري که براي ضبط آنها از کدک هاي AVC ,VC-1 استفاده شده بود، وارد بازار شد و اولين فيلمي که روي ديسک بلو-ري دولايه 50گيگابايتي ضبط شده بود، در اکتبر 2006 وارد بازار شد.
اولين دستگاه رايتر ديسک بلو-ري براي کامپيوترهاي شخصي (BWU-100A) را هم شرکت سوني در جولاي 2006 وارد بازار کرد. اين رايتر قادر بود روي BDهاي تک لايه و دولايه اطلاعات را ذخيره کند و قيمت آن در بازار 699 دلار آمريکا بود.

Blu-ray در برابر HD-DVD
 
بعد از ورود تلويزيون هاي خانگي با قابليت پخش تصاوير HD، شرکت هايي که ديسک هاي نوري توليد مي کردند به دنبال تکنولوژي جديدي بودند تا بتوانند روي ديسک هايي با اندازه معمولي اطلاعات بيشتري ذخيره کنند. شرکت سوني به دنبال استفاده از ليزر آبي براي توليد چنين ديسک هايي بود. اما شرکت توشيبا تصميم گرفت روي پروژه طراحي و توليد HD-DVD کار کند. ديسک ها و پليرهاي اين ديسک ها با قيمت ارزان تري توليد مي شدند و مي توانستند در بازار فروش بهتري داشته باشند. HD-DVDها سه و نيم برابر DVDهاي معمولي - يعني 15 گيگابايت- ظرفيت داشتند. ابتدا ديسک هاي HD و دستگاه هاي پخش کننده آنها بازار بهتري نسبت به Blu-ray و پخش کننده هايش داشتند. نخستين دستگاه هاي پخش Blu-ray بسيار گران قيمت بودند و کارايي کمي داشتند. فيلم هاي زيادي هم فرمت Blu-ray در بازار فروش فيلم وجود نداشت. اما وقتي PlayStation3 وارد بازار شد، بازار به نفع تکنولوژي Blu-ray تغيير کرد. دستگاه هاي PlayStation3 قادر بودند ديسک هاي Blu-ray را هم پخش کنند. همچنين در سال 2008 کمپاني سوني نوعي دوربين فيلم برداري با قابليت ضبط تصاوير با فرمت AVCHD را به بازار عرضه کرد. Blu-ray پليرها قادر بودند تصاويري را که اين دوربين ضبط مي کرد، بدون تغيير فرمت و به طور مستقيم پخش کنند.HD-DVDپليرها قادر نبودند اين فرمت را پخش کنند. در سال 2007 فروش پليرهاي Blu-ray بيشتر از پليرهاي HD-DVD شد. شرکت فوکس قرن بيستم هم تصميم گرفت محصولاتش را با فرمت Blu-ray به بازار ويدئوهاي با کيفيت تصوير بالا عرضه کند. سرانجام در فوريه 2008 کمپاني توشيبا اعلام کرد که ديگر روي توسعه تکنولوژي HD-DVD سرمايه گذاري نخواهد کرد و اين پيروزي رسمي Blu-ray بود.

 چون خبر ولادتش به پيامبر گرامى اسلام (ص ) رسيد, به خانه حضرت على (ع ) و فاطمه (س ) آمد و اسما (2) را فرمود تا كودك را بياورد.اسما او را در پارچه اى سپيد پيچيد و خدمت رسول اكرم (ص ) برد, آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.(3)
به روزهاى اول يا هفتمين روز ولادت با سعادتش , امين وحى الهى , جبرئيل  فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا, اين نوزاد را به نام پسر كوچك هارون (شبير) (4) كه به عربى (حسين ) خوانده مي شود نام بگذار.(5)چون على براى تو به سان هارون براى موسى بن عمران است , جز آن كه تو خاتم پيغمبران هستى .و به اين ترتيب نام پرعظمت حسين از جانب پروردگار, براى دومين فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد.
به روز هفتم ولادتش , فاطمه زهرا كه سلام خداوند بر او باد, گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقيقه (6) كشت , و سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد. (7)
حسين (ع ) و پيامبر (ص )

از ولادت حسين بن على (ع ) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص ) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد, مردم از اظهار محبت و لطفى كه پيامبر راستين اسلام (ص ) درباره حسين (ع ) ابراز ميداشت , به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.
سلمان فارسى مي گويد: ديدم كه رسول خدا (ص ) حسين (ع ) را بر زانوى خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى , تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى , تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاى خدايى كه نُه نفرند و خاتم ايشان ,قائم ايشان (امام زمان عج ) مي باشد. (8)
انس بن مالك روايت مي كند: وقتى از پيامبر پرسيدند كدام يك از اهل بيت خود را بيشتر دوست مي دارى , فرمود: حسن و حسين را, (9) بارها رسول گرامى حسن (ع ) و حسين (ع ) را به سينه مي فشرد وآنان را مي بوييد و مي بوسيد. (10)
ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است , در عين حال اعتراف مي كند كه : رسول اكرم را ديدم كه حسن و حسين را بر شانه هاى خويش نشانده بود و به سوى مامي آمد, وقتى به ما رسيد فرمود هر كس اين دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته , و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.(11)عاليترين, صميميترين و گوياترين رابطه معنوى و ملكوتى بين پيامبر و حسين را ميتوان در اين جمله رسول گرامى اسلام(ص )خواند كه فرمود:حسين از من و من ازحسينم (12)
حسين (ع ) با پدر

شش سال از عمرش با پيامبر بزرگوار سپرى شد, و آن گاه كه رسول خدا (ص ) چشم از جهان فروبست و به لقاى پروردگار شتافت , مدت سى سال با پدر زيست . پدرى كه جز به انصاف حكم نكرد , و جز به طهارت و بندگى نگذرانيد , جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت . پدرى كه در زمان حكومتش لحظه اى او را آرام نگذاشتند ,همچنان كه به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخاستند...
در تمام اين مدت , با دل و جان از اوامر پدر اطاعت مي كرد, و در چند سالى كه حضرت على (ع ) متصدى خلافت ظاهرى شد, حضرت حسين (ع ) در راه پيشبرد اهداف اسلامى , مانند يك سرباز فداكار، همچون برادر بزرگوارش مي كوشيد, و در جنگهاى جمل , صفين و نهروان شركت داشت.(13)
به اين ترتيب , از پدرش اميرالمؤمنين(ع ) و دين خدا حمايت كرد و حتى گاهى در حضور جمعيت به غاصبين خلافت اعتراض مي كرد. در زمان حكومت عمر, امام حسين (ع ) وارد مسجد شد, خليفه دوم را بر منبر رسول الله (ص ) مشاهده كرد كه سخن ميگفت. بی درنگ از منبر بالا رفت و فرياد زد: از منبرپدرم فرود آى .... (14)
امام حسين (ع ) با برادر

پس از شهادت حضرت على (ع ), به فرموده رسول خدا (ص ) و وصيت اميرالمؤمنين (ع ) امامت و رهبرى شيعيان به حسن بن على (ع ), فرزند بزرگ اميرالمؤمنين (ع ), منتقل گشت و بر همه مردم واجب و لازم آمد كه به فرامين پيشوايشان امام حسن (ع ) گوش فرادارند. امام حسين (ع ) كه دست پرورد وحى محمدى و ولايت علوى بود, همراه و همكار و همفكر برادرش بود. چنان كه وقتى بنا بر مصالح اسلام و جامعه مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ , امام حسن (ع ) مجبور شد كه با معاويه صلح كند و آن همه ناراحتي ها را تحمل نمايد, امام حسين (ع ) شريك رنج هاى برادر بود و چون ميدانست كه اين صلح به صلاح اسلام و مسلمين است , هرگز اعتراض به برادر نداشت .
حتى يك روز كه معاويه , در حضور امام حسن (ع ) وامام حسين (ع ) دهان آلوده اش را به بدگويى نسبت به امام حسن (ع ) و پدر بزرگوارشان اميرمؤمنان (ع ) گشود, امام حسين (ع ) به دفاع برخاست تا سخن در گلوى معاويه بشكند و سزاى ناهنجاريش را به كنارش بگذارد, ولى امام حسن (ع ) او را به سكوت و خاموشى فراخواند, امام حسين (ع ) پذيرا شد و به جايش بازگشت , آن گاه امام حسن (ع ) خود به پاسخ معاويه برآمد, و با بيانى رسا و كوبنده خاموشش ساخت . (15)
امام حسين (ع ) در زمان معاويه

چون امام حسن (سلام خدا و فرشتگان خدا بر او باد) از دنيا رحلت فرمود, به گفته رسول خدا (ص ) و اميرالمؤمنين (ع ) و وصيت حسن بن على (ع ) امامت و رهبرى شيعيان به امام حسين (ع ) منتقل شد و از طرف خدا مأمور رهبرى جامعه گرديد. امام حسين (ع ) مي ديد كه معاويه با اتكا به قدرت اسلام , بر اريكه حكومت اسلام به ناحق تكيه زده , سخت مشغول تخريب اساس جامعه اسلامى و قوانين خداوند است و از اين حكومت پوشالى مخرب به سختى رنج مي برد, ولى نمي توانست دستى فراز آورد وقدرتى فراهم كند تا او را از جايگاه حكومت اسلامى پايين بكشد, چنانچه برادرش امام حسن (ع ) نيز وضعى مشابه او داشت.
امام حسين (ع ) مي دانست اگر تصميمش را آشكار سازد و به سازندگى قدرت بپردازد, پيش از هر جنبش و حركت مفيدى به قتلش مي رسانند, ناچار دندان بر جگر نهاد و صبررا پيشه ساخت كه اگر بر مي خاست , پيش از اقدام به دسيسه كشته مي شد, از اين كشته شدن هيچ نتيجه اى گرفته نمي شد. بنابراين تا معاويه زنده بود, چون برادر زيست و علم مخالفت هاى بزرگ نيفراخت , جز آن كه گاهى محيط و حركات و اعمال معاويه را به باد انتقاد مي گرفت و مردم رابه آينده نزديك اميدوار مي ساخت كه اقدام مؤثرى خواهد نمود.
در تمام طول مدتى كه معاويه از مردم براى ولايتعهدى يزيد, بيعت مي گرفت , حسين به شدت با اومخالفت كرد, و هرگز تن به بيعت يزيد نداد و وليعهدى او را نپذيرفت و حتى گاهى سخنانى تند به معاويه گفت و يا نامه اى كوبنده براى او نوشت .(16) معاويه هم در بيعت گرفتن براى يزيد, به او اصرارى نكرد و امام (ع ) همچنين بود و ماند تا معاويه درگذشت ...
قيام حسينى

يزيد پس از معاويه بر تخت حكومت اسلامى تكيه زد و خود را اميرالمؤمنين خواند و براى اين كه سلطنت ناحق و ستمگرانه اش را تثبيت كند, مصمم شد براى نامداران و شخصيتهاى اسلامى پيامى بفرستد و آنان را به بيعت با خويش بخواند. به همين منظور, نامه اى به حاكم مدينه نوشت و در آن يادآور شد كه براى من از حسين (ع )بيعت بگير و اگر مخالفت نمود بقتلش برسان .
حاكم اين خبر را به امام حسين (ع )رسانيد و جواب مطالبه نمود. امام حسين (ع ) چنين فرمود: انا لله و انا اليه راجعون و على الاسلام السلام اذا بليت الامة براع مثل يزيد.(17) آن گاه كه افرادى چون يزيد, (شرابخوار و قمارباز و بي ايمان و ناپاك كه حتى ظاهر اسلام را هم مراعات نمي كند) بر مسند حكومت اسلامى بنشيند, بايد فاتحه اسلام را خواند.(زيرا اين گونه زمامدارها با نيروى اسلام و به نام اسلام , اسلام را از بين ميبرند.)
امام حسين (ع ) مي دانست اينك كه حكومت يزيد را به رسميت نشناخته است , اگر در مدينه بماند به قتلش مي رسانندش, لذا به امر پروردگار, شبانه و مخفى از مدينه به سوى مكه حركت كرد. آمدن آن حضرت به مكه , همراه با سرباز زدن او از بيعت يزيد, در بين مردم مكه و مدينه انتشار يافت , و اين خبر تا به كوفه هم رسيد. كوفيان ازامام حسين (ع ) كه در مكه به سر مي برد دعوت كردند تا به سوى آنان آيد و زمامدار امورشان باشد. امام (ع ) مسلم بن عقيل , پسر عموى خويش را به كوفه فرستاد تا حركت و واكنش اجتماع كوفى را از نزديك ببيند و برايش بنويسد. مسلم به كوفه رسيد و با استقبال گرم و بي سابقه اى روبرو شد, هزاران نفر به عنوان نايب امام (ع ) با او بيعت كردند, و مسلم هم نامه اى به امام حسين (ع ) نگاشت و حركت فورى امام (ع ) را لازم گزارش داد.
هر چند امام حسين (ع ) كوفيان را به خوبى مي شناخت , و بي وفايى و بي دينيشان را در زمان حكومت پدر و برادر ديده بود و مي دانست به گفته ها و بيعتشان با مسلم نمي توان اعتماد كرد, و ليكن براى اتمام حجت و اجراى اوامر پروردگار تصميم گرفت كه به سوى كوفه حركت كند.با اين حال تا هشتم ذيحجه , يعنى روزى كه همه مردم مكه عازم رفتن به منى بودند (18) و هر كس در راه مكه جا مانده بود با عجله تمام مي خواست خود را به مكه برساند, آن حضرت در مكه ماند و در چنين روزى با اهل بيت و ياران خود, از مكه به طرف عراق خارج شد و با اين كار هم به وظيفه خويش عمل كرد و هم به مسلمانان جهان فهماند كه پسر پيغمبر امت , يزيد را به رسميت نشناخته و با او بيعت نكرده ,بلكه عليه او قيام كرده است .
يزيد كه حركت مسلم را به سوى كوفه دريافته و از بيعت كوفيان با او آگاه شده بود, ابن زياد را (كه از پليدترين ياران يزيد و از كثيفترين طرفداران حكومت بنى اميه بود) به كوفه فرستاد.ابن زياد از ضعف ايمان و دورويى و ترس مردم كوفه استفاده نمود و با تهديد وارعاب , آنان را از دور و بر مسلم پراكنده ساخت , و مسلم به تنهايى با عمال ابن زياد به نبرد پرداخت , و پس از جنگى دلاورانه و شگفت , با شجاعت شهيد شد.(سلام خدا بر او باد).و ابن زياد جامعه دورو و خيانتكار و بي ايمان كوفه را عليه امام حسين (ع ) برانگيخت , و كار به جايى رسيد كه عده اى از همان كسانى كه براى امام (ع ) دعوتنامه نوشته بودند, سلاح جنگ پوشيدند و منتظر ماندند تا امام حسين (ع ) از راه برسد و به قتلش برسانند.
امام حسين (ع ) از همان شبى كه از مدينه بيرون آمد, و در تمام مدتى كه در مكه اقامت گزيد, و در طول راه مكه به كربلا, تا هنگام شهادت , گاهى به اشاره , گاهى به صراحت , اعلان ميداشت كه : مقصود من از حركت , رسوا ساختن حكومت ضد اسلامى يزيد وبرپاداشتن امر به معروف و نهى از منكر و ايستادگى در برابر ظلم و ستمگرى است وجز حمايت قرآن و زنده داشتن دين محمدى هدفى ندارم . و اين مأموريتى بود كه خداوند به او واگذار نموده بود, حتى اگر به كشته شدن خود و اصحاب و فرزندان و اسيرى خانواده اش اتمام پذيرد.
رسول گرامى (ص ) و اميرمؤمنان (ع ) و حسن بن على (ع ) پيشوايان پيشين اسلام , شهادت امام حسين (ع ) را بارها بيان فرموده بودند. حتى در هنگام ولادت امام حسين (ع ),رسول گرانمايه اسلام (ص ) شهادتش را تذكر داده بود. (19) و خود امام حسين (ع ) به علم امامت ميدانست كه آخر اين سفر به شهادتش مي انجامد, ولى او كسى نبود كه در برابر دستور آسمانى و فرمان خدا براى جان خود ارزشى قائل باشد, يا از اسارت خانواده اش واهمه اى به دل راه دهد. او آن كس بود كه بلا را و شهادت را سعادت مي پنداشت . (سلام ابدى خدا بر او باد) .
خبر شهادت حسين (ع ) در كربلا به قدرى در اجتماع اسلامى مورد گفتگو واقع شده بود كه عامه مردم از پايان اين سفر مطلع بودند. چون جسته و گريخته , از رسول الله (ص ) و اميرالمؤمنين (ع ) و امام حسن بن على (ع ) و ديگر بزرگان صدر اسلام شنيده بودند. بدين سان حركت امام حسين (ع ) با آن درگيري ها و ناراحتي ها احتمال كشته شدنش را در اذهان عامه تشديد كرد. به ويژه كه خود در طول راه مي فرمود: من كان باذلا فينا مهجته و موطنا على لقاء الله نفسه فليرحل معنا. (20) هر كس حاضر است در راه ما از جان خويش بگذرد و به ملاقات پروردگار بشتابد,همراه ما بيايد. و لذا در بعضى از دوستان اين توهم پيش آمد كه حضرتش را از اين سفر منصرف سازند، غافل از اين كه فرزند على بن ابى طالب (ع ) امام و جانشين پيامبر, و از ديگران به وظيفه خويش آگاه تر است و هرگز از آنچه خدا بر عهده او نهاده، دست نخواهد كشيد.
بارى امام حسين (ع ) با همه اين افكار و نظريه ها كه اطرافش را گرفته بود به راه خويش ادامه داد, و كوچكترين خللى در تصميمش راه نيافت .سرانجام  رفت , و شهادت را دريافت . نه خود تنها, بلكه با اصحاب و فرزندان كه هر يك ستاره اى درخشان در افق اسلام بودند, رفتند و كشته شدند, و خون هايشان شن هاى گرم دشت كربلا را لاله باران كرد تا جامعه مسلمانان بفهمد يزيد (باقيمانده بسترهاى گناه آلود خاندان اميه ) جانشين رسول خدا نيست , و اساسا اسلام از بنى اميه و بنى اميه از اسلام جداست .
راستى هرگز انديشيده ايد اگر شهادت جانگداز و حماسه آفرين حسين (ع ) به وقوع نمي پيوست و مردم يزيد را خليفه پيغمبر (ص ) مي دانستند, و آن گاه اخبار دربار يزيد و شهوت راني هاى او و عمالش را مي شنيدند, چقدر از اسلام متنفر مي شدند, زيرا اسلامى كه خليفه پيغمبرش يزيد باشد, به راستى نيز تنفرآور است ... و خاندان پاك حضرت امام حسين (ع ) نيز اسير شدند تا آخرين رسالت اين شهادت رابه گوش مردم برسانند.و شنيديم و خوانديم كه در شهرها, در بازارها, در مسجدها, در بارگاه متعفن پسر زياد و دربار نكبت بار يزيد, هماره و همه جا دهان گشودند وفرياد زدند, و پرده زيباى فريب را از چهره زشت و جنايتكار جيره خواران بنى اميه برداشتند و ثابت كردند كه يزيد سگباز وشرابخوار است , هرگز لياقت خلافت ندارد و اين اريكه اى كه او بر آن تكيه زده جايگاه او نيست . سخنانشان رسالت شهادت حسينى را تكميل كرد, طوفانى در جانها برانگيختند, چنان كه نام يزيد تا هميشه مترادف با هر پستى و رذالت و دنائت گرديد و همه آرزوهاى طلايى و شيطانيش چون نقش بر آب گشت .
نگرشى ژرف ميخواهد تا بتوان بر همه ابعاد اين شهادت عظيم و پرنتيجه دست يافت . از همان اوان شهادتش تا كنون , دوستان و شيعيانش , و همه آنان كه به شرافت و عظمت انسان ارج مي گذارند, همه ساله سالروز به خون غلتيدنش را, سالروز قيام و شهادتش را با سياهپوشى و عزادارى محترم مي شمارند, و خلوص خويش را با گريه بر مصايب آن بزرگوار ابراز ميدارند. پيشوايان معصوم ما, هماره به واقعه كربلا و به زنده داشتن آن عنايتى خاص داشتند. غير از اين كه خود به زيارت مرقدش مي شتافتند و عزايش را بر پا مي داشتند, در فضيلت عزادارى و محزون بودن براى آن بزرگوار, گفتارهاى متعددى ايراد فرموده اند.
ابوعماره گويد: روزى به حضور امام ششم صادق آل محمد (ع ) رسيدم , فرمود اشعارى درسوگوارى حسين براى ما بخوان . وقتى شروع به خواندن نمودم صداى گريه حضرت برخاست , من مي خواندم و آن عزيز مي گريست , چندان كه صداى گريه از خانه برخاست . بعد از آن كه اشعار را تمام كردم , امام (ع ) در فضليت و ثواب مرثيه و گرياندن مردم بر امام حسين (ع ) مطالبى بيان فرمود. (21)
نيز از آن جناب است كه فرمود: گريستن و بي تابى كردن در هيچ مصيبتى شايسته نيست مگر در مصيبت حسين بن على , كه ثواب و جزايى گرانمايه دارد. (22) باقرالعلوم , امام پنجم (ع ) به محمد بن مسلم كه يكى از اصحاب بزرگ او است فرمود: به شيعيان ما بگوييد كه به زيارت مرقد حسين بروند, زيرا بر هر شخص باايمانى كه به امامت ما معترف است , زيارت قبر اباعبدالله لازم ميباشد. (23)
امام صادق (ع ) مي فرمايد: ان زيارة الحسين عليه السلام افضل ما يكون من الاعمال . همانا زيارت حسين (ع ) از هر عمل پسنديده اى ارزش و فضيلتش بيشتر است . (24) زيرا كه اين زيارت در حقيقت مدرسه بزرگ و عظيم است كه به جهانيان درس ايمان و عمل صالح مي دهد و گويى روح را به سوى ملكوت خوبي ها و پاكدامني ها و فداكاري ها پرواز مي دهد. هر چند عزادارى و گريه بر مصايب حسين بن على (ع ), و مشرف شدن به زيارت قبرش و بازنماياندن تاريخ پرشكوه و حماسه ساز كربلايش ارزش و معيارى والا دارد, لكن بايد دانست كه نبايد تنها به اين زيارت ها و گريه ها و غم گساريدن اكتفا كرد, بلكه همه اين تظاهرات , فلسفه ديندارى , فداكارى و حمايت از قوانين آسمانى را به ما گوشزدمينمايد, و هدف هم جز اين نيست , و نياز بزرگ ما از درگاه حسينى آموختن انسانيت و خالى بودن دل از هر چه غير از خداست ميباشد, و گرنه اگر فقط به صورت ظاهر قضيه بپردازيم , هدف مقدس حسينى به فراموشى مي گرايد.

-----------------------------------------------------------

پي نوشتها:

 (1) در سال و ماه و روز ولادت امام حسين (ع ) اقوال ديگرى هم گفته شده است , ولى ما قول مشهور بين شيعه را نقل كرديم . ر. به . ك . اعلام الورى طبرسى , ص 213.
(2) احتمال دارد منظور از اسما, دختر يزيد بن سكن انصارى باشد. ر. به . ك . اعيان الشيعه , جزء 11 , ص 167.
(3) امالى شيخ طوسى , ج 1, ص 377.
(4) شبر بر وزن حسن , و شبير بر وزن حسين , و مبشر بر وزن محسن , نام پسران هارون بوده است و بوده است و پيغمبر اسلام (ص ) فرزندان خود حسن و حسين و محسن را به اين سه نام ناميده است - تاج العروس , ج 3 , ص 389, اين سه كلمه در زبان عبرى همان معنى رادارد كه حسن و حسين و محسن در زبان عربى دارد - لسان العرب , ج 66, ص 60.
(5) معانى الاخبار, ص 57.
(6) در منابع اسلامى درباره عقيقه سفارش فراوان شده و براى سلامتى فرزند بسيارمؤثر دانسته شده است . ر. به . ك . وسائل الشيعه , ج 15, ص 143 به بعد.
(7) كافى , ج 6, ص 33.
(8) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 146 - كمال الدين صدوق , ص 152.
(9) سنن ترمذى , ج 5, ص 323.
(10) ذخائر العقبى , ص 122.
(11) الاصابه , ج 11, ص 30.
(12) سنن ترمذى , ج 5, ص 324 - در اين قسمت رواياتى كه در كتابهاى اهل تسنن آمده است نقل شد تا براى آنها هم سنديت داشته باشد.
(13) الاصابه , ج 1, ص 333.(14) تذكرة الخواص ابن جوزى , ص 34 - الاصابه , ج 1, ص 333, آن طور كه بعضى ازمورخين گفتهاند اين موضوع تقريبا در سن ده سالگى امام حسين (ع ) اتفاق افتاده است .
(15) ارشاد مفيد, ص 173.
(16) رجال كشى , ص 94 - كشف الغمة , ج 2, ص 206.
(17) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 184 - لهوف , ص 20.
(18) روز هشتم ماه ذيحجه مستحب است كه حاجيها به منى بروند, و در آن زمان به اين حكم استحبابى عمل ميكردند, ولى در زمان ما مرسوم شده است كه از روز هشتم يكسره به عرفات ميروند.
(19) كامل الزيارات , ص 68 به بعد - مشير الاحزان , ص 9.
(20) لهوف , ص 53.
(21) كامل الزيارات , ص 105.
(22) كامل الزيارات , ص 101.
(23) كامل الزيارات , ص 121.
(24) كامل الزيارات , ص 147.

سخن گفتن از شهيدي با ابعاد گوناگون، ‌از اسوه‏اي كه جمع اضداد بود، از آهن و اشك، ‌از شير بيشة نبرد و عارف شب‏هاي قيرگون، از پدر يتيمان و دشمن سرسخت كافران بسيار سخت بلكه محال است.

سخن گفتن از شهيد دكتر مصطفي چمران، اين مرد عمل و نه مرد سخن، اين نمونه كامل هجرت، جهاد و شهادت، اين شاگرد مكتب علي(ع)، اين مالك‏اشتر جنوب لبنان و حمزة كربلاي خوزستان سخت و دشوار است. چرا كه حتي نمي‏توان يكي از ابعاد وجودي او را آنگونه كه هست، توصيف كرد و نبايست انتظار داشت كه بتوانيم تصوير كاملي در اين مختصر از او ترسيم نمايئم، كه مردان و رهروان راه علي(ع) و حسين(ع) را با اين كلمات مادي و معيارهاي خاكي نمي‏شود توصيف نمود و سنجيد.

اين مروري است گذرا و سريع، بر حيات كوتاه اما پرحادثه و سراسر تلاش، ايثار، عشق و فداكاري شهيد دكتر مصطفي چمران.

تـولد:

دكتر مصطفي چمران در سال 1311 در تهران، خيابان پانزده خرداد، بازار آهنگرها، سرپولك متولد شد.

تحصيـلات:

وي تحصيلات خود را در مدرسه انتصاريه، نزديك پامنار، آغاز كرد و در دارالفنون و البرز دوران متوسطه را گذراند؛ در دانشكده فني دانشگاه تهران ادامه تحصيل داد و در سال 1336 در رشتة الكترومكانيك فارغ‏التحصيل شد و يك‏سال به تدريس در دانشكدة‌ فني پرداخت.

وي در همة دوران تحصيل شاگرد اول بود. در سال 1337 با استفاده از بورس تحصيلي شاگردان ممتاز به امريكا اعزام شد و پس از تحقيقات‏علمي در جمع معروف‏ترين دانشمندان جهان در دانشگاه كاليفرنيا و معتبرترين دانشگاه امريكا –بركلي- با ممتازترين درجة علمي موفق به اخذ دكتراي الكترونيك و فيزيك پلاسما گرديد.


فعـاليت‏هاي اجتماعي:

از 15سالگي در درس تفسير قرآن مرحوم آيت‏الله طالقاني، در مسجد هدايت، و درس فلسفه و منطق استاد شهيد مرتضي مطهري و بعضي از اساتيد ديگر شركت مي‏كرد و از اولين اعضاء انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران بود. در مبارزات سياسي دوران دكتر مصدق از مجلس چهاردهم تا ملي شدن صنعت‏نفت شركت داشت و از عناصر پرتلاش در پاسداري از نهضت‏ملي ايران در كشمكش‏هاي مرگ و حيات اين دوره بود. بعد از كودتاي ننگين 28 مرداد و سقوط حكومت دكتر مصدق،‌ به نهضت مقاومت ملي ايران پيوست و سخت‏ترين مبارزه‏ها و مسئوليت‏هاي او عليه استبداد و استعمار شروع شد و تا زمان مهاجرت از ايران، بدون خستگي و با همه قدرت خود، عليه نظام طاغوتي شاه جنگيد و خطرناك‏ترين مأموريت‏ها را در سخت‏‏ترين شرايط با پيروزي به انجام رسانيد.

در امريكا، با همكاري بعضي از دوستانش، براي اولين‏بار انجمن اسلامي دانشجويان امريكا را پايه‏ريزي كرد و از مؤسسين انجمن دانشجويان ايراني در كاليفرنيا و از فعالين انجمن دانشجويان ايراني در امريكا به شمار مي‏رفت كه به دليل اين فعاليت‏ها، بورس تحصيلي شاگرد ممتازي وي از سوي رژيم شاه قطع مي‏شود. پس از قيام خونين 15 خرداد سال 1342 و سركوب ظاهري مبارزات مردم مسلمان به رهبري امام‏خميني(ره) دست به اقدامي جسورانه و سرنوشت‏ساز مي‏زند و همه پل‏ها را پشت‏سر خود خراب مي‏كند و به همراه بعضي از دوستان مؤمن و هم‏فكر، رهسپار مصر مي‏شود و مدت دو سال، در زمان عبدالناصر،‌ سخت‏ترين دوره‏هاي چريكي و جنگ‏هاي پارتيزاني را مي‏آموزد و به عنوان بهترين شاگرد اين دوره شناخته مي‏شود و فوراً مسئوليت تعليم چريكي مبارزان ايراني به عهدة او گذارده مي‏شود.

به علت برخورداري از بينش عميق مذهبي، از ملي‏گرايي وراي اسلام گريزان بود و وقتي در مصر مشاهده كرد كه جريان ناسيوناليسم عربي باعث تفرقة مسلمين مي‏شود، به جمال عبدالناصر اعتراض كرد و ناصر ضمن پذيرش اين اعتراض گفت كه جريان ناسيوناليسم عربي آنقدر قوي است كه نمي‏توان به راحتي با آن مقابله كرد و با تأسف تأكيد مي‏كند كه مات هنوز نمي‏دانيم كه بيشتر اين تحريكات از ناحية دشمن و براي ايجاد تفرقه در بين مسلمانان است. به دنبال آن، به چمران و يارانش اجازه مي‏دهد كه در مصر نظرات خود را بيان كنند.

در لبنـان:

بعد از وفات عبدالناصر، ايجاد پايگاه چريكي مستقل، براي تعليم مبارزان ايراني، ضرورت پيدا مي‏كند و لذا دكتر چمران رهسپار لبنان مي‏شود تا چنين پايگاهي را تأسيس كند.

او به كمك امام موسي‏صدر، رهبر شيعيان لبنان، حركت محرومين و سپس جناح نظامي آن، سازمان «امل» را براساس اصول و مباني اسلامي پي‏ريزي نموده كه در ميان توطئه‏ها و دشمني‏هاي چپ و راست، با تكيه بر ايمان به خدا و با اسلحة شهادت، خط راستين اسلام انقلابي را پياده مي‏كند و علي‏گونه در معركه‏هاي مرگ و حيات به آغوش گرداب خطر فرو مي‏رود و در طوفان‏هاي سهمناك سرنوشت، حسين‏وار به استقبال شهادت مي‏تازد و پرچم خونين تشيع را در برابر جبارترين ستم‏گران روزگار، صهيونيزم اشغال‏گر و هم‏دستان خونخوار آنها، راست‏گرايان «فالانژ»، به اهتزاز درمي‏آورد و از قلب بيروت سوخته و خراب تا قله‏هاي بلند كوه‏هاي جبل‏عامل و در مرزهاي فلسطين اشغال شده از خود قهرماني‏ها به يادگار گذاشته؛ در قلب محرومين و مستضعفين شيعه جاي گرفته و شرح اين مبارزات افتخارآميز با قلمي سرخ و به شهادت خون پاك شهداي لبنان، بر كف خيابان‏هاي داغ و بر دامنة كوه‏هاي مرزي اسرائيل براي ابد ثبت گرديده است.

پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران:

دكتر چمران با پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي ايران، بعد از 23 سال هجرت، به وطن باز مي‏گردد. همه تجربيات انقلابي و علمي خود را در خدمت انقلاب مي‏گذارد؛ خاموش و آرام ولي فعالانه و قاطعانه به سازندگي مي‏پردازد و همة تلاش خود را صرف تربيت اولين گروه‏هاي پاسداران انقلاب در سعدآباد مي‏كند. سپس در شغل معاونت نخست‏وزير در امور انقلاب شب و روز خود را به خطر مي‏اندازد تا سريع‏تر و قاطعانه‏تر مسئله كردستان را فيصله دهد تا اينكه بالاخره در قضية فراموش ناشدني «پاوه» قدرت ايمان و ارادة آهينن و شجاعت و فداكاري او بر همگان ثابت مي‏گردد.

در كردستـان:

در آن شب مخوف پاوه، همة اميدها قطع شده بود و فقط چند پاسدار مجروح، خسته و دل‏شكسته در ميان هزاران دشمن مسلح به محاصره افتاده بودند. اكثريت پاسداران قتل‏عام شده بودند و همة شهر و تمام پستي و بلندي‏ها به دست دشمن افتاده بود و موج نيروهاي خونخوار دشمن لحظه به ‏لحظه نزديك‏تر مي‏شد. باران گلوله مي‏باريد و مي‏رفت تا آخرين نقطه مقاومت نيز در خون پاسداران غرق گردد. ولي دكتر چمران با شهامت و شجاعت و ايثارگري فراوان توانست اين شب هولناك را با پيروزي به صبح اميد متصل كند و جان پاسداران باقي‏مانده را نجات دهد و شهر مصيبت‏زده را از سقوط حتمي برهاند.

آنگاه فرمان انقلابي امام‏خميني(ره) صادر شد. فرماندهي كل قوا را به دست گرفت و به ارتش فرمان داد تا در 24 ساعت خود را به پاوه برساند و فرماندهي منطقه نيز به عهدة دكتر چمران واگذار شد.

رزمندگان از جان گذشته انقلاب، اعم از سرباز و پاسدار به حركت درآمدند و همة تجارب انقلابي، ايمان، فداكاري، شجاعت،‌قدرت رهبري و برنامه‏ريزي دكتر چمران در اختيار نيروهاي انقلاب قرار گرفت و عالي‏ترين مظاهر انقلابي و شكوهمندترين قهرماني‏ها به وقوع پيوست و در عرض 15 روز شهرها و راه‏ها و مواضع استراتژيك كردستان به تصرف نيروهاي انقلاب اسلامي درآمد و كردستان از خطر حتمي نجات يافت و مردم مسلمان كرد با شادي و شعف به استقبال اين پيروزي رفتند.

وزارت دفـاع:

دكتر چمران بعد از اين پيروزي بي‏نظير به تهران احضار شد و از طرف رهبر عاليقدر انقلاب، امام‏خميني(ره)، به وزارت دفاع منصوب گرديد.

در پست جديد، براي تغيير و تحول ارتش از يك نظام طاغوتي، به يك سلسله برنامه‏هاي وسيع بنيادي دست زد كه پاك‏سازي ارتش و پياده كردن برنامه‏هاي اصلاحي از اين قبيل است تا به ياري خدا و پشتيباني ملت، ارتشي به وجود آيد كه پاسدار انقلاب و امنيت  استقلال كشور باشد و رسالت مقدس اسلامي ما را به سرمنزل مقصود برساند.

مجلـس:

دكتر مصطفي چمران در اولين دور انتخابات مجلس شوراي اسلامي، از سوي مردم تهران به نمايندگي انتخاب شد و تصميم داشت در تدوين قوانين و نظام جديد انقلابي، بخصوص در ارتش،‌ حداكثر سعي و تلاش خود را بكند تا ساختار گذشتة ‌ارتش به نظامي انقلابي و شايسته ارتش اسلامي تبديل شود. در يكي از نيايش‏هاي خود بعد از انتخاب نمايندگي مردم در مجلس شوراي اسلامي، اينسان خدا را شكر مي‏گويد: «خدايا، مردم آنقدر به من  محبت كرده‏اند و آنچنان مرا از باران لطف و محبت خود سرشار كرده‏اند كه به راستي خجلم و آنقدر خود را كوچك مي‏بينم كه نمي‏توانم از عهده آن به درآيم. خدايا، تو به من فرصت ده، توانايي ده تا بتوانم از عهده برآيم و شايستة اين همه مهر و محبت باشم.»

وي سپس به نمايندگي رهبر كبير انقلاب اسلامي در شورايعالي دفاع منصوب شد و مأموريت يافت تا بطور مرتب گزارش كار ارتش را ارائه كند.

در خوزستـان:

گروهي از رزمندگان داوطلب، به گِرد او جمع شدند و او با تربيت و سازماندهي آنان، ستاد جنگ‏هاي نامنظم را در اهواز تشكيل داد. اين گروه كم‏كم قوت گرفت و منسجم شد و خدمات زيادي انجام داد. تنها كساني كه از نزديك شاهد ماجراهاي تلخ و شيرين،‌ پيروزي‏ها و شكست‏ها، شهامت‏ها و شهادت‏ها و ايثارگري‏هاي آنان بودند، به گوشه‏اي از اين خدمات كه دكترچمران شخصاً مايل به تبليغ و بازگويي آنها نبود، آگاهي دارند.

ايجاد واحد مهندسي فعال براي ستاد جنگ‏هاي نامنظم يكي از اين برنامه‏ها بود كه به كمك آن، جاده‏هاي نظامي به سرعت در نقاط مختلف ساخته شد و با نصب پمپ‏هاي آب در كنار رود كارون و احداث يك كانال به طول حدود بيست كيلومتر و عرض يك متر در مدتي حدود يك‏ماه، آب كارون را به طرف تانك‏هاي دشمن روانه ساخت، به طوري كه آنها مجبور شدند چند كيلومتر عقب‏نشيني كنند و سدي عظيم مقابل خود بسازند و با اين عمل فكر تسخير اهواز را براي هميشه از سر به دور دارند.

يكي از كارهاي مهم و اساسي او از همان روزهاي اول، ايجاد هماهنگي بين ارتش، سپاه و نيروهاي داوطلب مردمي بود كه در منطقه حضور داشتند. بازده اين حركت و شيوة جنگ مردمي و هماهنگي كامل بين نيروهاي موجود، تاكتيك تقريباً جديد جنگي بود؛ چيزي كه ابرقدرت‏ها قبلاً فكر آن را نكرده بودند. متأسفانه اين هماهنگي در خرمشهر بوجود نيامد و نيروهاي مردمي تنها ماندند. او تصميم داشت به خرمشهر نيز برود، ولي به علت عدم وجود فرماندهي مشخص در آنجا و خطر سقوط جدي اهواز، موفق نشد ولي چندين‏بار نيروهايي بين دويست تا يك‏هزار نفر را سازماندهي كرده و به خرمشهر فرستاد و آنان به كمك ديگر برادران مقاوم خود توانستند در جنگي نابرابر مقابل حملات پياپي دشمن تا مدت‏ها مقاومت كنند.

محرم ماه شهادت و پيروزي سوسنگرد:

پس از يأس دشمن از تسخير اهواز، صدام سخت به فتح سوسنگرد دل‏بسته بود تا روياي قادسيه را تكميل كند و براي دومين‏بار به آن شهر مظلوم حمله كرد و سه روز تانك‏هاي او شهر را در محاصره گرفتند و روز سوم تعدادي از آنان توانستند به داخل شهر راه يابند.

دكتر چمران كه از محاصره تعدادي از ياران و رزمندگان شجاع خود در آن شهر سخت برآشفته بود، ‌با فشار و تلاش فراوان خود و آيت‏الله خامنه‏اي، ارتش را آماده ساخت كه براي اولين‏بار دست به يك حمله خطرناك و حماسه‏‏آفرين نابرابر بزند و خود نيز نيروهاي مردمي و سپاه پاسداران را در كنار ارتش سازماندهي كرد و با نظمي نو و شيوه‏اي جديد از جانب جادة اهواز- سوسنگرد  به دشمن يورش بردند. شهيدچمران پيشاپيش يارانش، به شوق كمك و ديدار برادران محاصره شده در سوسنگرد، به سوي اين شهر مي‏شتافت كه در محاصرة تانك‏هاي دشمن قرار گرفت. او ساير رزمندگان را به سوي ديگري فرستاد تا نجات يابند و خود را به حلقة‌ محاصرة دشمن انداخت؛ چون آنجا خطر بيشتر بود و او هميشه به دامان خطر فرو مي‏رفت. در اين هنگام بود كه نبرد سختي درگرفت؛ نيروهاي كماندوي دشمن از پشت تانك‏ها به او حمله كردند و او همچون شيري در ميدان، در مصاف با دشمن متجاوز از نقطه‏اي به نقطه‏اي ديگر و از سنگري به سنگري ديگر مي‏رفت. كماندوهاي دشمن او را زير رگبار گلولة خود گرفته بودند، تانك‏ها به سوي او تيراندازي مي‏كردند و او شجاعانه بدون هراس از انبوه دشمن و آتش شديد آنها سريع، چابك، برافروخته و شادان از شوق شهادت در ركاب حسين(ع) و در راه حسين(ع). در روز قبل از تاسوعا، به آتش آنها پاسخ گفته و هر لحظه سنگر خود را تغيير مي‏داد. در همين اثناء، هم‏رزم باوفايش به شهادت رسيد و او يك‏تنه به نبرد حسين‏گونه خود ادامه مي‏داد و به سوي دشمن حمله مي‏برد. هرچه تنور جنگ گرم‏تر كي‏شد و آتش حمله بيشتر زبانه مي‏كشيد، چهرة ملكوتي او، اين مرد راستين خدا و سرباز حسين(ع)، گلگون‏تر وشوق به شهادتش افزون‏تر مي‏شد تا آنكه در حين «رقص چنين ميانه ميدان» از دو قسمت پاي چپ زخمي شد. خون گرم او با خاك كربلاي خوزستان درهم آميخت و نقشي زيبا از شجاعت و عشق به شهادت و تلاش خالصانه در راه خدا آفريد و هنوز هم گرمي قطرات خون او گرمي‏بخش رزمندگان باوفاي اسلام و سرخي خونش الهام‏بخش پيروزي نهايي و بزرگ آنان است.

با پاي زخمي بر يك كاميون عراقي حمله برد. سربازان صدام از يورش اين شير ميدان گريخته و او به كمك جوان چابك ديگري كه خود را به مهلكه رسانده بود، به داخل كاميون نشست و با لباني متبسم، ديگران را نويد پيروزي مي‏داد.

خبر زخمي شدن سردار پرافتخار اسلام، در نزديكي دروازة سوسنگرد، شور و هيجاني آميخته با خشم و اراده و شجاعت در ياران او و ساير رزمندگان افكند كه بي‏محابا به پيش تاختند و شهر قهرمان و مظلوم سوسنگرد و جان چند صد تن رزمندة مؤمن را از چنگال صداميان نجات بخشيدند. دكتر چمران با همان كاميوني كه خود را به بيمارستاني در اهواز رسانيد و بستري شد، اما بيش از يك شب در بيمارستان نماند و بعد از آن به مقر ستاد جنگ‏هاي نامنظم و دوباره با پاي زخمي و دردمند به ارشاد ياران وفادار خود پرداخت. جالب اينجا بود كه در همان شبي كه در بيمارستان بستري بود، جلسة مشورتي فرماندهان نظامي (تيمسار شهيدفلاحي، فرماندة لشگر 92، شهيد كلاهدوز، مسئولين سپاه و سرهنگ محمد سليمي كه رئيس ستاد او بود)، استاندار خوزستان و نمايندة امام در سپاه پاسداران (شهيدمحلاتي) در كنار تخت او در بيمارستان تشكيل شد و درهمان حال و همان شب، پيشنهاد حمله به ارتفاعات الله‏كبر را مطرح كرد.

آغاز حركت مجدد:

به رغم اصرار و پيشنهاد مسئولين و دوستانش، حاضر به ترك اهواز و ستاد جنگ‏هاي نامنظم و حركت به تهران براي معالجه نشد و تمام مدت را در همان ستاد گذراند، در حالي كه در كنار بسترش و در مقابلش نقشه‏هاي نظامي منطقه، مقدار پيشروي دشمن و حركت نيروهاي خودي نصب شده بود و او كه قدرت و ياراي به جبهه رفتن نداشت، دائماً به آنها مي‏نگريست و مرتب طرح‏هاي جالب و پيشنهادات سازنده در زمينه‏هاي مختلف نظامي، مهندسي و حتي فرهنگي ارائه مي‏داد. كم‏كم زخم‏هاي پاي او التيام مي‏يافت و او ديگر نمي‏توانست سكون را تحمل  كند و با چوب زيربغل به پا خاست و بازهم آمادة رفتن به جبهه شد.

به دنبال نبرد بيست و هشتم صفر (پانزدهم دي‏ماه 59) كه منجر به شكست قسمتي از نيروهاي ماشد و فاجعة هويزه به بار آمد، ديگر تاب نشستن نياورد، تعدادي از رزمندگان شجاع و جان بر كف را از جبهه فرسيه انتخاب كرد و با چند هليكوپتر كه خود فرماندهي آنها را بر عهده داشت، با همان چوب زيربغل دست به عملي بي‏سابقه و انتحاري زد. او در حالي كه از درد جنگ به خود مي‏پيچيد و از ناراحتي مي‏خروشيد، آمادة حمله به نيروهاي پشت جبهه و تداركاتي دشمن در جاده جفير به طلايه شد كه به خاطر آتش شديد دشمن، هليكوپترها نتوانستند از سد آتش آنها از منطقه هويزه بگذرند و حملة هوايي دشمن هليكوپترها را مجبور به بازگشت ساخت كه وي از اين بازگشت سخت ناراحت و عصباني بود.

ديدار امام امت:

بالاخره در اسفند ماه 59 چوب زيربغل را نيز كنار گذاشت و با كمي ناراحتي راه مي‏رفت و همراه با هم‏رزمانش از يكايك جبهه‏هاي نبرد در اهواز ديدن كرد.

پس از زخمي شدن، ‌اولين‏بار، براي ديدار با امام امت و عرض گزارش عازم تهران شد. به حضور امام رسيد و حوادثي را كه اتفاق افتاده بود و شرح مختصر عمليات و پيشنهادات خود را ارائه داد. امام امت(ره) پدرانه و با ملاطفت خاصي به سخنانش گوش مي‏داد، او و همة رزمندگان را دعا مي‏كرد و رهنمودهاي لازم را ارائه مي‏داد.

دكتر چمران از سكون و عدم تحركي كه در جبهه‏ها وجود داشت دائماً رنج مي‏برد و تلاش مي‏كرد كه با ارائه پيشنهادات و برنامه‏هاي ابتكاري حركتي بوجود آورد و اغلب اين حركت‏ها را توسط رزمندگان شجاع و جان‏بركف ستاد نيز عملي مي‏ساخت. او اصرار داشت كه هرچه زودتر به تپه‏هاي الله‏اكبر و سپس به بستان حمله شود و خود را به تنگ چزابه كه نزديكي مرز است، رسانده تا ارتباط شمالي و جنوبي نيروهاي عراقي و مرز پيوسته آنان قطع شود. بالاخره در سي‏ويكم ارديبهشت ماه سال شصت، با يك حملة‌ هماهنگ و برق‏آسا، ارتفاعات الله‏اكبر فتح شد كه پس از پيروزي سوسنگرد بزرگترين پيروزي تا آن زمان بود. شهيد چمران به همراه رزمندگان شجاع اسلام در زمرة اولين كساني بود كه پاي به ارتفاعات الله‏اكبر گذاشت؛ درحالي كه دشمن زبون هنوز در نقاطي مقاومت مي‏كرد. او و فرماندة شجاعش ايرج رستمي، دو روز بعد، با تعدادي از جان بركفان و ياران خود توانستند با فداكاري و قدرت تمام تپه‏هاي شحيطيه (شاهسوند) را به تصرف درآوردند، درحالي كه ديگران در هاله‏اي از ناباوري به اين اقدام جسورانه مي‏نگريستند.

پس از پيروزي ارتفاعات الله‏اكبر، اصرار داشت نيروهاي ما هرچه زودتر، قبل از اينكه دشمن بتواند استحكاماتي براي خود ايجاد كند، به سوي بستان سرازير شوند كه اين كار عملي نشد و شهيدچمران خود طرح تسخير دهلاويه را با ايثار و گذشت و فداكاري جان بر كف ستاد جنگ‏هاي نامنظم و به فرماندهي ايرج رستمي عملي ساخت.

فتح دهلاويه، در نوع خود عملي جسورانه و خطرناك و غرورآفرين بود. نيروهاي مؤمن ستاد پلي بر روي رودخانة كرخه زدند، پلي ابتكاري و چريكي كه خود ساخته بودند. از رودخانه عبور كردند و به قلب دشمن تاختند و دهلاويه را به ياري خداي برگ فتح كردند. اين اولين پيروزي پس از عزل بني‏صدر از فرماندهي كل قوا بود كه به عنوان طليعة پيروزي‏هاي ديگر به حساب آمد.

در سي‏ام خردادماه سال شصت، يعني يك‏ماه پس از پيروزي ارتفاعات الله‏اكبر، در جلسة فوق‏العاده شورايعالي دفاع در اهواز با حضور مرحوم آيت‏الله اشراقي شركت و از عدم تحرك وسكون نيروها انتقاد كرد و پيشنهادات نظامي خود، از جمله حمله به بستان را ارائه داد.

اين آخرين جلسة شورايعالي دفاع بود كه شهيدچمران در آن شركت داشت و فرداي آن روز، روز غم‏انگيز و بسيار سخت و هولناكي بود.

به سوي قربانگاه:

در سحرگاه سي‏ويكم خردادماه شصت، ايرج رستمي فرمانده منطقه دهلاويه به شهادت رسيد و شهيد دكترچمران به شدت از اين حادثه افسرده و ناراحت بود. غمي مرموز همه رزمندگان ستاد، بخصوص رزمندگان و دوستان رستمي را فرا گرفته بود. دسته‏اي از دوستان صميمي او مي‏گريستند و گروهي ديگر مبهوت فقط به هم مي‏نگريستند. از در و ديوار، ‌از جبهه و شهر، بوي مرگ و نسيم شهادت مي‏وزيد و گويي همه در سكوتي مرگبار منتظر حادثه‏اي بزرگ و زلزله‏اي وحشتناك بودند. شهيدچمران، يكي ديگر از فرماندهانش را احضار كرد و خود او را به جبهه برد تا در دهلاويه به جاي رستمي معرفي كند و در لحظة حركت وي، يكي از رزمندگان با سادگي و زيبايي گفت: «همانند روز عاشورا كه يكايك ياران حسين(ع) به شهادت رسيدند، عباس علمدار او (رستمي) هم به شهادت رسيد و اينك خود او همانند ظهر عاشوراي حسين(ع) آمادة حركت به جبهه است.»

همة‌ اطرافيانش هنگام خروج از ستاد با او وداع مي‏كردند و با نگاه‏هاي اندوه‏بار تا آنجا كه چشم مي‏ديد و گوش مي‎‏شنيد، او و همراهانش را دنبال مي‏كردند و غمي مرموز و تلخ بر دلشان سنگيني مي‏كرد.

دكتر چمران، شب قبل در آخرين جلسة مشورتي ستاد، يارانش را با وصاياي بي‏سابقه‏اي نصيحت كرده بود و خدا مي‏داند كه در پس چهرة ساكت و آرام ملكوتي او چه غوغا و چه شور و هيجاني از شوق رهايي، رستن از غم و رنج‏ها، شنيدن دروغ و تهمت‏ها و دم‏برنياوردن‏ها و از شوق شهادت برپا بود. چه بسيار ياران باوفاي او به شهادت رسديه بودند و اينك او خود به قربانگاه مي‏رفت. سال‏ها ياران و تربيت‏شدگان عزيزش در مقابل چشمانش و در كنارش شهيد شدند و او آنها را بر دوش گرفت و خود در اشتياق شهادت سوخت، ولي خداي بزرگ او را در اين آزمايش‏هاي سخت محك مي‏زد و مي‏آزمود، او را هر چه بيشتر مي‏گداخت و روحش را صيقل مي‏داد تا قرباني عاليتري از خاكيان را به ملائك معرفي نمايد و بگويد: اني اعلم مالاتعلمون. «من چيزهايي مي‏دانم كه شما نمي‏دانيد.»

به طرف سوسنگرد به راه افتاد و در بين راه مرحوم آيت‏الله اشراقي و شهيد تيمسار فلاحي را ملاقات كرد. براي آخرين‏بار يكديگر را بوسيدند و بازهم به حركت ادامه داد تا به قربانگاه رسيد. همة رزمندگان را در كانالي پشت دهلاويه جمع كرد، شهادت فرمانده‏شان، ايرج رستمي را به آنها تبريك و تسليت گفت و با صدايي محزون و گرفته از غم فقدان رستمي، ولي نگاهي عميق و پرنور و چهره‏اي نوراني و دلي والامال از عشق به شهادت و شوق ديدار پروردگار، گفت: «خدا رستمي را دوست داشت و برد و اگر ما را هم دوست داشته باشد، مي‏برد.»

خداوند ثابت كرد كه او را دوست مي‏دارد و چه زود او را به سوي خود فراخواند.

شهـادت:

سخنش تمام شد، با همة رزمندگان خداحافظي و ديده‏بوسي كرد، به همة سنگرها سركشي نمود و در خط مقدم، در نزديك‏ترين نقطه به دشمن، پشت خاكريزي ايستاد و به رزمندگان تأكيد كرد كه از اين نقطه كه او هست، ديگر كسي جلوتر نرود، چون دشمن به خوبي با چشم غيرمسلح ديده مي‏شد و مطمئناً دشمن هم آنها را ديده بود. آتش خمپاره كه از اولين ساعات بامداد شروع شده بود و علاوه بر رستمي قرباني‏هاي ديگري نيز گرفته بود، باريدن گرفت و دكتر چمران دستور داد رزمندگان به سرعت از كنارش متفرق شوند واز هم فاصله بگيرند. يارانش از او فاصله گرفتند و هر يك در گودالي مات و مبهوت در انتظار حادثه‏اي جانكاه بودند كه خمپاره‏ها در اطراف او به زمين خورد و با اصابت يكي از خمپاره‏هاي صداميان، يكي از نمونه‏هاي كامل انساني كه ماية‌ مباهات خداوند است، يكي از شاگردان متواضع علي(ع) و حسين(ع)، يكي از عارفان سالك راه حق و حقيقت و يكي از ارزشمندترين انسان‏هاي علي‏گونه و يكي از ياران باوفاي امام‏خميني(ره) از ديار ما رخت بربست و به ملكوت اعلي پيوست.

تركش خمپارة دشمن به پشت سر دكتر چمران اصابت كرد و تركش‏هاي ديگر صورت و سينة دو يارش را كه در كنارش ايستاده بودند، شكافت و فرياد و شيون رزمندگان و دوستان و برادران باوفايش به آسمان برخاست. او را به سرعت به آمبولانس رساندند. خون از سرش جاري بود و چهرة ملكوتي و متبسم و در عين‏حال متين و محكم و موقر آغشته به خاك و خونش، با آنكه عميقاً سخن‏ها داشت، ولي ظاهراً ديگر با كسي سخن نگفت و به كسي نگان نكرد. شايد در آن اوقات، همانطوري كه خود آرزو كرده بود، حسين(ع) بر بالينش بود و او از عشق ديدار حسين(ع) و رستن از اين دنياي پر از درد و پيوستن به روح، به زيبايي، به ملكوت اعلي و به ديار مصفاي شهيدان، فرصت نگاهي و سخني با ما خاكيان را نداشت.

در بيمارستان سوسنگرد كه بعداً به نام شهيد دكترچمران ناميده شد، كمك‏هاي اوليه انجام شد و آمبولانس به طرف اهواز شتافت، ولي افسوس كه فقط جسم بي‏جانش به اهواز رسيد و روح او سبكبال و با كفني خونين كه لباس رزم او بود، به ديار ملكوتيان و به نزد خداي خويش پرواز كرد و نداي پروردگار را لبيك گفت كه: «ارجعي الي ربك راضيه مرضيه»

از شهادت انسان‏ساز سردار پرافتخار اسلام، اين فرزند هجرت و جهاد و شهادت و اسوه حركت و مقاومت، نه تنها مردم اهواز و خوزستان بلكه امت مسلمان ايران و شيعيان محروم لبنان به پا خاستند و حتي ملل مستضعف و زاده دنيا غرق در حسرت و ماتم گرديدند.

امواج خروشان مردم حق‏شناس ما، خشمگين از اين جنايت صدام و اندوهبار و اشك‏آلود،‌ پيكر پاك او را در اهواز و تهران تشييع كردند كه «انالله و انّااليه راجعون.»

بلي، اين‏چنين زندگي سراسر تلاش و مبارزة خالصانه و عارفانه در راه خداي او آغاز گشت و اين‏چنين در كربلاي خوزستان در جهاد و نبرد روياروي عليه باطل، حسين‏گونه به خاك شهادت افتاد و به ملكوت اعلي عروج كرد و به آرزوي ديرين خود كه قرباني شدن عاشقانه در راه خدا بود، نايل گشت. خدايش رحمت كند و او را با حسين(ع) و شهداي كربلا محشور گرداند